อุษาโยค คือ
- อุ น. น้ำเมาชนิดหนึ่ง ใช้ปลายข้าวและแกลบประสมกับแป้งเชื้อแล้วหมักไว้.
- อุษา น. แสงเงินแสงทอง, เช้าตรู่, รุ่งเช้า. ( ส. ).
- โย ๑ ( ปาก ) ก. พูดแขวะ, พูดชวนวิวาท. ๒ ( โบ ) ว. เรียกทุเรียนที่มีเม็ดห่าง ๆ ว่า ทุเรียนโย. ( ปรัดเล ).
- โยค โยคะ- น. การประกอบ, การใช้, การร่วม; กิเลส; ความเพียร; วิธีบำเพ็ญสมาธิตามลัทธิของอาจารย์ปตัญชลี; ( โหร ) การที่ดาวนพเคราะห์ตั้งแต่ ๒
- ภูษาโยง น. แถบผ้าที่โยงจากปากโกศหรือหีบศพสำหรับคลี่ทอดไปยังพระสงฆ์เมื่อทำพิธีกรรม เช่น บังสุกุล หรือโยงจากราชรถประดิษฐานพระโกศไปยังรถนำหน้าพระศพ.
- อุปโยค อุปะโยก, อุบปะโยก น. การใช้สอย, การทำให้เกิดประโยชน์. (ป., ส.).
- อุยโยค น. การจากไป, ความเสื่อมสิ้น; ความตาย. (ป.).
- โยค- โยคะ- น. การประกอบ, การใช้, การร่วม; กิเลส; ความเพียร; วิธีบำเพ็ญสมาธิตามลัทธิของอาจารย์ปตัญชลี; (โหร) การที่ดาวนพเคราะห์ตั้งแต่ ๒ ดวงขึ้นไปมารวมกันในราศีเดียว. (ป., ส.).
- โยคี น. นักบวชผู้ปฏิบัติตามลัทธิโยคะ, ฤษีพวกหนึ่ง. (ป.; ส. โยคินฺ ว่า ผู้ปฏิบัติตามลัทธิโยคะ).
- (อักษรประโยค) มาจาก อักษรประโยค ในแบบเรียนของพระยาศรีสุนทรโวหาร (น้อย อาจารยางกูร)
- อุปโยคบุรพบท อุปะโยคะบุบพะบด, -บุระพะบด น. ในไวยากรณ์หมายถึงคำนำหน้ากรรมการก.
- ชปโยค ชะปะโยก (แบบ) น. มนตร์กระซิบ เช่น สมมุขบ่ายบูชา ชปโยค. (เฉลิมพระเกียรติพระนารายณ์). (ส. ชปฺ + โยค).
- พิโยค ก. พลัดพราก, จากไป. (ป., ส. วิโยค).
- วิปโยค วิบปะโยก, วิปฺระโยก น. ความพลัดพราก, ความกระจัดกระจาย, ความจากกัน. ว. เศร้าโศก เช่น วันวิปโยค แม่น้ำวิปโยค. (ป. วิปฺปโยค; ส. วิปฺรโยค).
- วิโยค น. การจากไป, การพลัดพราก, ความร้าง, ความห่างเหิน. (ป., ส.).
มือถือ