มังสะ คือ

• น. เนื้อของคนและสัตว์. (ป.).

• มัง     end. คำแสดงความไม่แน่ใจ, คำแสดงความคาดคะเน, (ใช้ไว้ท้ายประโยค) ชื่อพ้อง: กระมัง ตัวอย่างการใช้: เขาคงไม่อยากไปมัง
• มังส     น. เนื้อของคนและสัตว์. ( ป. ).
• สะ     ๑ ว. สวย. ๒ ก. ใส่หรือสุมเพื่อกันไว้ เช่น เอาหนามสะ.
• มุสะ    น. มุ้ง. (ช.).
• กังสะ    (แบบ) น. สัมฤทธิ์ เช่น ดั่งดามพะกังสกล่อมเกลา. (สมุทรโฆษ). (ป.).
• ดึงสะ    ว. สามสิบ. (ป. ตึส).
• นางสะ    น. หญิงสาววัยรุ่นแต่งตัวใส่เกี้ยว นุ่งผ้าลายพื้นเขียว ห่มผ้าแพรพื้นแดง เดินประนมมือตามกระบวนแห่เต็มยศขนาบพระราชยานในพระราชพิธีโสกันต์, นางแต่งตัวสะ หรือ สาวสะ ก็เรียก.
• ปหังสะ    ปะหังสะนะ, -สะ น. การรื่นเริง. (ป.).
• พัตติงสะ    ว. สามสิบสอง. (ป.).
• ภิงสะ    น. เหง้า, เหง้าบัว. (ป. ภิส; ส. พิส).
• มางสะ    น. เนื้อของคนและสัตว์. (ส. มำส; ป. มํส).
• วังสะ    น. วงศ์. (ส. วํศ; ป. วํส).
• วิหิงสะ    น. ความเบียดเบียน; การทำร้าย. (ป. วิหึสา, วิเหสา; ส. วิหึส).
• อังสะ    อังสะ- น. เรียกผ้าที่พระภิกษุสามเณรใช้ห้อยเฉวียงบ่าว่า ผ้าอังสะ; ส่วน, ภาค; ส่วนของมุม. (ป. อํส).
• อัฏฐังสะ    ว. มี ๘ เหลี่ยม. (ป.).

• ผมกินไม่ได้ ผมตัดสินใจจะเป็นมังสะวิรัต .
• เหมาะสำหรับผู้ที่รับประทานมังสะวิรัติ์
• เขาบอกด้วยว่าพวกมันอาจเป็นมังสะวิรัติ
• เริ่มวงดนตรีมังสะวิรัติเหรอ ?
• ถ้าเธอกินมังสะวิรัติล่ะ ?
• มังสะวิรัติไม่กินเนย
• ดาวิดก็ทรงล่วงรู้เหตุการณ์นี้ก่อน จึงทรงกล่าวถึงการคืนพระชนม์ของพระคริสต์ว่า จิตวิญญาณของพระองค์ไม่ต้องละไว้ในนรก ทั้งพระมังสะของพระองค์ก็ไม่เปื่อยเน่าไป