มัญชุสา คือ

• น. ลุ้ง, หีบ. (ป.).

• มัญชุ     ว. ไพเราะ. ( ป. , ส. ).
• ชุ     ( กลอน ) น. ต้นไม้ เช่น กินลูกชุลุเพรางาย. ( ม. คำหลวง ทานกัณฑ์). ( ต. ชุ ว่า ต้นไม้).
• สา     ๑ น. หมา. ( ป. ; ส. ศฺวนฺ). ๒ ( ถิ่น-พายัพ ) น. ต้นกระสา. ( ดู กระสา ๓ ), ชื่อกระดาษที่ทำจากเปลือกต้นกระสา ใช้ทำร่มเป็นต้น เรียกว่า
• มัญชูสา    น. ลุ้ง, หีบ. (ป.).
• มิญช    มินชะ- น. เยื่อ, แก่นหรือเมล็ด. (ป.).
• มิญช-    มินชะ- น. เยื่อ, แก่นหรือเมล็ด. (ป.).
• สามัญชน    น. คนธรรมดาที่มิใช่เจ้า.
• มัญชิษฐะ    มันชิดถะ, มันชิดถา น. ฝาง. (ส.; ป. มญฺเชฏฺ).
• มัญชิษฐา    มันชิดถะ, มันชิดถา น. ฝาง. (ส.; ป. มญฺเชฏฺ).
• มัญชีร    มันชีระ- น. กำไลเท้า. (ส.).
• มัญชีร-    มันชีระ- น. กำไลเท้า. (ส.).
• มุญชะ    มุนชะ น. พืชจำพวกหญ้าปล้อง; ปลาค้าว. (ป., ส.).
• มิญชเคมี    ชีวเคมี พฤกษเคมี เคมีชีวภาพ
• มุนิกุญชร    น. นามพระพุทธเจ้า. (ป.).
• อัฐิมิญชะ    น. เยื่อในกระดูก. (ป. อฏฺfig0129.jpg (ฐิ)มญฺช).