มีเชาว์ปัญญา คือ

• ฉลาด
  ซึ่งมีหัวคิด
  ซึ่งมีไหวพริบ

• มี     ว. รวย เช่น เขาเป็นคนมี ไม่ใช่คนจน, ไม่เปล่า, ไม่ว่าง, เช่น ในหม้อมีข้าว ในห้องน้ำมีคน. ก. ถือเป็นเจ้าของ, อยู่ในครอบครอง, เช่น มีเงิน มีลูก,
• มีเชาว์     มีเล่ห์ ร้ายแรง เฉลียวฉลาด
• เชาว์     ว. เร็ว. ( แผลงมาจาก ป. , ส. ชว).
• เชาว์ปัญญา     ปฏิภาณ ไหวพริบ ไหวพริบปฏิภาณ ความฉลาด สติสัมปชัญญะ ความสามารถในการพินิจพิเคราะห์
• ชา     ๑ น. (๑) ชื่อไม้ต้นขนาดเล็กชนิด Camellia sinensis (L.) Kuntze ในวงศ์ Theaceae ขึ้นตามหุบเขาในเขตร้อน ใบใช้ชงเป็นเครื่องดื่ม, พายัพเรียก
• ชาว     น. กลุ่มชนที่มีเชื้อชาติเดียวกัน เช่น ชาวไทย ชาวจีน หรืออยู่ในถิ่นฐานเดียวกัน เช่น ชาวเมือง ชาวชนบท หรือมีอาชีพอย่างเดียวกัน เช่น ชาวไร่ ชาวนา
• ปัญญา     น. ความรอบรู้, ความรู้ทั่ว, ความฉลาดเกิดแต่เรียนและคิด, เช่น คนมีปัญญา หมดปัญญา. ( ป. ).
• ที่มีเชาว์ปัญญา    หัวไว ที่มีไหวพริบ ที่มีไหวพริบปฏิภาณ
• ผู้มีเชาวน์ปัญญา    คนมีปฏิภาณ คนมีไหวพริบ
• เชาวน์ปัญญา    ความเข้าใจลึกซึ้ง ความฉลาด สติปัญญา ไหวพริบ ความสามารถในการคิดและเรียนรู้ ปฏิภาณ ภูมิปัญญา เชาวน์ ความเฉลียวฉลาด ความหลักแหลม ความรอบรู้ ปัญญา
• ทําให้มีเชาว์ปัญญาดี    ทําให้ฉลาด
• ความมีเชาว์ปัญญา    ความฉลาด
• ซึ่งมีเชาว์ปัญญา    ซึ่งมีไหวพริบ
• ภูมิปัญญาชาวบ้าน    n. ความรู้ความสามารถของชาวบ้านซึ่งเรียนรู้มาจากบรรพบุรุษหรือผู้มีความรู้ในหมู่บ้านในท้องถิ่นต่างๆ ภูมิปัญญาชาวบ้านเป็นเรื่องของการทำมาหากิน เช่น การจับปลา การจับสัตว์ การปลูกพืช การเลี้ยงสัตว
• เชาวน์หรือสติปัญญาที่มีมาแต่กำเนิด    สามัญสำนึก