ยาหัด คือ

• ว. ชั่ว, ไม่ดี, หยาบ, ไม่งาม. (ช.).

• ยา     น. สิ่งที่ใช้แก้หรือป้องกันโรค หรือบำรุงร่างกาย เรียกชื่อต่าง ๆ กัน คือ เรียกตามลักษณะก็มี เช่น ยาผง ยาเม็ด ยาน้ำ เรียกตามสีก็มี เช่น ยาแดง
• หัด     ๑ น. โรคติดต่อที่เกิดจากเชื้อไวรัส มีอาการไข้สูงและปวดศีรษะ ออกผื่นแดงตามตัว. ( อ. measles, morbilli, rubeola). ๒ ก. ฝึก, ฝึกฝน,
• ด่าหยาบคาย    ด่าว่าอย่างรุนแรง
• ดียา    น. เส้นดำของหินลายหรือหินอื่น ๆ.
• เจ้าหน้าที่ดูแลมหาวิทยาลัย    พลังข่มจิตภายใน เจ้าหน้าที่จับผิด
• ยาฆ่าหนู    ยาเบื่อหนู
• ยาหมู่    น. ยาที่ประกอบด้วยสิ่งต่าง ๆ ที่เป็นของแข็ง มีแก่นไม้ เขี้ยวงา กระดูก เป็นต้น ใช้ฝนกินแก้ร้อนในและผิดสำแลง.
• ยาหม่อง    น. ยาขี้ผึ้งชนิดหนึ่ง ใช้ทา นวด เป็นต้น.
• ยาหม้อ    น. ยาไทยที่ประกอบด้วยสมุนไพร กระดูกสัตว์ และเครื่องยาอื่น ๆ ใส่หม้อต้มแล้วกินน้ำที่เคี่ยวจนงวดเพื่อบำบัดโรค.
• ยาหยัง    -หฺยัง ก. ชนะศัตรู. (ช.).
• ยาหยี    -หฺยี น. น้องรัก. (ช.).
• ย่าหยา    -หฺยา น. เรียกหญิงลูกครึ่งจีนกับมลายูที่เกิดในมลายูและอินโดนีเซียว่า ย่าหยา, คู่กับ บ้าบ๋า.
• สายาห์    น. เวลาเย็น. (ป. สายณฺห; ส. สายาหฺน).
• เจ้าหูยาว    กระต่าย
• ด้ามจับจักรยานสําหรับไว้หันเลี้ยว    ที่สําหรับมือจับ ราวสําหรับมือจับ