ระยำตำบอน คือ

• (ปาก) ว. เลวทราม, ชั่วช้า, เหลวไหล.

• ระ     ก. กระทบเรียดไป เช่น เอาไม้ระรั้วสังกะสี.
• ระยำ     ว. ชั่วช้า, ต่ำช้า, เลวทราม, อัปมงคล, เช่น คนระยำ เรื่องระยำ ทำระยำ; ( ถิ่น-ปักษ์ใต้ ) ยับเยิน, แหลก, เช่น ดังดวงแก้วตกต้องแผ่นผา
• ยำ     ๑ ก. เคล้าคละ, ปะปน. น. ชื่อกับข้าวอย่างหนึ่งที่ปรุงโดยเอาผักและเนื้อสัตว์เป็นต้นมาเคล้าเข้าด้วยกัน เช่น ยำเนื้อ ยำเล็บมือนาง ยำปลากรอบ. ๒
• ตำ     ก. ทิ่ม, แทง, เช่น หนามตำ; ใช้สากหรือสิ่งอื่นที่คล้ายคลึงเช่นนั้นทิ่มลงไปอย่างแรงเรื่อย ๆ เช่น ตำข้าว ตำน้ำพริก.
• บอ     ว. เกือบบ้า, ใกล้จะเป็นบ้า, ครึ่งบ้าครึ่งดี.
• บอน     น. ชื่อไม้ล้มลุกหลายชนิดในวงศ์ Araceae คือ ชนิด Colocasia esculenta (L.) Schott var. antiquorum (Schott) Hubb. et Rehder
• อน     อะนะ- เป็นคำปฏิเสธ แปลว่า ไม่, ไม่ใช่, ใช้ประกอบหน้าศัพท์บาลีและสันสกฤตที่ขึ้นต้นด้วยสระ เช่น อาทร = เอื้อเฟื้อ, อนาทร = ไม่เอื้อเฟื้อ. ( ดู อ ๒
• คนระยำ    อีแร้งจำพวกbuteo คนผิด คนมักง่าย คนสะเพร่า คนโง่เง่า คนงุ่มง่าม คนซุ่มซ่าม
• ระยำยับ    ว. แหลกยับเยิน, แตกย่อยยับ.
• สาระยำ    ก. ชั่วมาก เช่น ผู้เฒ่าเหล่าเมธา ว่าใบ้บ้าสาระยำ. (พระไชยสุริยา).
• เล่นระยำ    ก. กระทำสิ่งที่ชั่วช้าไม่เป็นมงคลเพื่อความสนุกเป็นต้น.
• ระยําตําบอน    ชั่วช้า ต่ําช้า ระยํา เลวทราม
• อย่างระยำ    อย่างกับนรก
• เลวระยำ    ลุกไหม้ อย่างมหันต์ เด่นชัด เผาไหม้ โจ่งแจ้ง โต้ง ๆ
• ตำบล    (กฎ) น. ท้องที่ที่รวมหมู่บ้านหลายหมู่บ้านเข้าด้วยกัน และมีประกาศจัดตั้งเป็นตำบล มีกำนันเป็นหัวหน้าปกครอง.

• เพื่อนระยำตำบอนของพี่สตีฟ ชื่อ จิมเว้ย
• ฉันทำระยำตำบอนมาเยอะ ฉันก็แค่ลืมไปซะ
• หรือว่าชีวิตของฉันมันระยำตำบอน ?
• ไอ้ลูกหมา ระยำตำบอน