ระเหยเป็นไอได้รวดเร็ว คือ

• ขึ้น ๆ ลง ๆ
  บินได้
  ปะทุง่าย
  ระเบิดง่าย
  ลบเลือนได้

• ระ     ก. กระทบเรียดไป เช่น เอาไม้ระรั้วสังกะสี.
• ระเหย     ก. อาการที่ของเหลวกลายเป็นไอ.
• เห     ก. เบนไป เช่น เหหัวเรือ, เขว เช่น เขาเหไปเข้าข้างศัตรู, เฉ เช่น รถยนต์เหออกนอกทาง.
• เหย     เหฺย ว. เบ้ (ใช้แก่หน้า).
• หย     หะยะ- น. ม้า. ( ป. , ส. ).
• เป็น     ๑ ก. คำกริยาสำหรับแสดงความสัมพันธ์ระหว่างคำกับคำเพื่อให้เห็นว่าคำหน้าและคำหลังมีภาวะ คือ ความมี ความเป็น เกี่ยวข้องกันอย่างไร เช่น ท่านเป็นเจ้า
• เป็นไอ     เต็มไปด้วยไอ กลุ้มใจง่าย คลุมเครือไปด้วยหมอก คล้ายไอน้ำ มีหมอกมาก มีไอมาก เป็นทุกข์ง่าย เหมือนไอน้ำ
• ไอ     ๑ น. สิ่งที่มีลักษณะอย่างควัน ลอยออกมาจากของที่ถูกความร้อนทำให้ระเหย. ๒ ก. อาการที่ลมพุ่งขึ้นมาจากปอดโดยแรง
• ได     น. มือ. ( ข. ).
• ได้     ก. รับมาหรือตกมาเป็นของตัว เช่น ได้เงิน ได้ลูก ได้แผล; ใช้ประกอบท้ายคำกริยา มีความหมายต่าง ๆ แล้วแต่ความแวดล้อม คือ อาจ, สามารถ, เช่น เดินได้
• รวด     ว. ติดต่อกันหลายครั้ง เช่น ชนะ ๕ ครั้งรวด; เสมอเท่ากันหมด เช่น เก็บค่าดู ๒๐ บาทรวด.
• รวดเร็ว     ว. เร็วไว เช่น ทำงานรวดเร็ว.
• เร็ว     ว. ไว เช่น กินเร็ว หายเร็ว ๆ, รีบ เช่น เร็วเข้า เร็ว ๆ หน่อย, ด่วน, ไม่ชักช้า, เช่น ขอให้มาโดยเร็ว.
• ที่ระเหยเป็นไอได้รวดเร็ว    ปะทุง่าย ระเบิดง่าย
• ธาตุที่กลายเป็นไอได้อย่างรวดเร็ว    อีเธอร์