ระโหย คือ

• ก. อิดโรยเพราะหิวหรืออดนอนเป็นต้น.

• ระ     ก. กระทบเรียดไป เช่น เอาไม้ระรั้วสังกะสี.
• โหย     โหยฺ ก. อ่อนกำลัง, อ่อนใจ; ครวญถึง, ร่ำร้อง; มักใช้ประกอบคำอื่น ๆ เช่น โหยหา โหยหิว โหยหวน โหยไห้.
• หย     หะยะ- น. ม้า. ( ป. , ส. ).
• กระโหย    -โหยฺ (กลอน) ก. โหย คือ ร้องไห้, คร่ำครวญ.
• คระโหย    คฺระ- ก. กระโหย, ระโหย, โหย, ละเหี่ยใจ.
• กระโหย่ง    ๑ -โหฺย่ง ก. ทำให้สูงขึ้น เช่น กระโหย่งตัว, ทำสิ่งที่รวมตัวกันให้โปร่งหรือขยายตัวให้หลวมขึ้น เช่น กระโหย่งฟาง, กระหย่ง หย่ง หรือ โหย่ง ก็ว่า. ๒ -โหฺย่ง ว. อาการที่เดินหรือวิ่งไม่เต็มเท้า คือ จดแต่ปล
• อ่อนระโหย    v. เหนื่อยล้าจนแทบหมดเรี่ยวแรง ชื่อพ้อง: อ่อนระโหยโรยแรง, อิดโรย, อ่อนโรย ตัวอย่างการใช้: คนงานทำงานหนักจนอ่อนระโหยไปตามๆ กัน
• ความระโหย    ความหิว ความอดอยาก ความโหยหิว
• ระโหยโรยแรง    ระโหย อิดโรย
• กระหย่ง กระโหย่ง    หย่ง เขย่ง โหย่ง
• กระโห้    น. ชื่อปลาน้ำจืดชนิด Catlocarpio siamensis ในวงศ์ Cyprinidae หัวโต เกล็ดใหญ่ ลำตัวด้านหลังสีเทาดำ หางและครีบสีแดงคล้ำหรือส้ม พบในแม่น้ำใหญ่หลายสายของประเทศไทย เคยพบขนาดยาวได้ถึง ๓ เมตร นับเป็นปลาน้ำ
• ระโหง    สูงง่อนแง่น สูงโดด โถงเถง
• อ่อนระโหยโรยแรง    อิดโรย อ่อนระโหย อ่อนโรย อ่อนล้า อ่อนเปลี้ยเพลียแรง อ่อนเพลีย อ่อนแรง เพลีย
• กระโหม    -โหมฺ (กลอน) ก. โหม เช่น ศัพท์ส้าวกระโหมโครม. (บุณโณวาท).
• กระโหนด    -โหฺนด น. ตาล เช่น ย่านป่าขายพัดกระโหนดคันกลมคันแบนใหญ่น้อย. (อธิบายแผนที่กรุงศรีอยุธยา). (แผลงมาจาก โตนด).

• ฉันแม่งโคตรจะระโหยเลยถ้าไม่ได้ กินมิลกี้เวย์สักคำเนี่ย
• อ่อนระโหยโรยแรง บอกฉันซิว่าเขาได้ตรวจว่าคุณติดเชื้อจากยีสต์ด้วยมั้ย
• เธอทำให้ผมอ่อนระโหยโรยแรง
• ผีพาเขาไปที่ไหนๆก็ทำให้ล้มชักดิ้นไป มีอาการน้ำลายฟูมปากและขบเขี้ยวเคี้ยวฟันแล้วก็อ่อนระโหย ข้าพระองค์ได้ขอเหล่าสาวกของพระองค์ให้ขับผีนั้นออกเสีย แต่เขาขับให้ออกไม่ได้ "