ระโหยโรยแรง คือ

• ระโหย
  อิดโรย

• ระ     ก. กระทบเรียดไป เช่น เอาไม้ระรั้วสังกะสี.
• ระโหย     ก. อิดโรยเพราะหิวหรืออดนอนเป็นต้น.
• โหย     โหยฺ ก. อ่อนกำลัง, อ่อนใจ; ครวญถึง, ร่ำร้อง; มักใช้ประกอบคำอื่น ๆ เช่น โหยหา โหยหิว โหยหวน โหยไห้.
• หย     หะยะ- น. ม้า. ( ป. , ส. ).
• โร     โต ป่อง
• โรย     ก. อาการที่ดอกไม้ค่อย ๆ เหี่ยวแห้งและเริ่มหลุดร่วงไป เช่น ดอกไม้โรย ดอกจำปาโรย, อาการที่กลีบหรือเกสรดอกไม้ค่อย ๆ หลุดร่วงไป เช่น กลีบกุหลาบโรย
• โรยแรง     กระเสาะกระแสะ อ่อนเพลีย เสาะแสะ หมดแรง อ่อนแรง
• แร     ๑ ก. เขียนหรือทำเป็นเส้นเป็นเหลี่ยม, ถ้าเขียนเส้นด้วยสี เรียกว่า แรสี, ถ้าแกะเส้นบนไม้หรือบนผิวโลหะ เรียกว่า แรเส้น. ๒ ว.
• แรง     ๑ น. กำลัง เช่น แรงคน ไม่มีแรง มีแรงมาก ออกแรง, อำนาจ เช่น แรงเจ้าที่ แรงกรรม. ว. ฉุน, จัด, กล้า, เช่น กลิ่นแรง; ใช้กำลังกระทำถึงขีด เช่น
• รง     ๑ น. ชื่อไม้ต้นชนิด Garcinia hanburyi Hook.f. ในวงศ์ Guttiferae ใบเดี่ยว เรียงตรงข้าม ทุกส่วนมียางสีเหลือง. ๒ น. ชื่อยางไม้ที่ได้จากไม้ต้น
• อ่อนระโหยโรยแรง    อิดโรย อ่อนระโหย อ่อนโรย อ่อนล้า อ่อนเปลี้ยเพลียแรง อ่อนเพลีย อ่อนแรง เพลีย
• กระโหย    -โหยฺ (กลอน) ก. โหย คือ ร้องไห้, คร่ำครวญ.
• คระโหย    คฺระ- ก. กระโหย, ระโหย, โหย, ละเหี่ยใจ.
• กระโหย่ง    ๑ -โหฺย่ง ก. ทำให้สูงขึ้น เช่น กระโหย่งตัว, ทำสิ่งที่รวมตัวกันให้โปร่งหรือขยายตัวให้หลวมขึ้น เช่น กระโหย่งฟาง, กระหย่ง หย่ง หรือ โหย่ง ก็ว่า. ๒ -โหฺย่ง ว. อาการที่เดินหรือวิ่งไม่เต็มเท้า คือ จดแต่ปล
• อ่อนระโหย    v. เหนื่อยล้าจนแทบหมดเรี่ยวแรง ชื่อพ้อง: อ่อนระโหยโรยแรง, อิดโรย, อ่อนโรย ตัวอย่างการใช้: คนงานทำงานหนักจนอ่อนระโหยไปตามๆ กัน

• อ่อนระโหยโรยแรง บอกฉันซิว่าเขาได้ตรวจว่าคุณติดเชื้อจากยีสต์ด้วยมั้ย
• เธอทำให้ผมอ่อนระโหยโรยแรง