รันทวย คือ

• ก. ระทวย.

• รัน     ก. ตี เช่น อย่าเอาไม้สั้นไปรันขี้, มักใช้ว่า ตีรันฟันแทง.
• นท     นด ( แบบ ) น. ผู้บันลือ, ผู้ร้อง, ผู้ลั่น; แม่น้ำ, ลำน้ำ, เช่น ชมพูนท (แปลว่า เกิดในแม่น้ำชมพูนที คือ ทองคำบริสุทธิ์). ( ป. , ส. ).
• ทวย     ๑ น. หมู่, เหล่า, เช่น ทวยราษฎร์. ๒ น. ไม้เท้าแขนที่รับเต้า บางทีทำเป็นรูปนาค, เรียกว่า คันทวย ก็มี;
• คันทวย    น. ไม้เท้าแขนที่รับเต้า บางทีทำเป็นรูปนาค, ทวย ก็เรียก.
• ลันทวย    ว. ระทวย, อ่อน.
• (รัตนทวารา)    มาจาก หนังสือพิมพ์รัตนทวารา
• จำทวย    ๑ (โบ) ก. ประจำหมู่. ๒ (กลอน) ก. ถือ, ถืออาวุธร่ายรำ, เช่น จำทวยธนูในสนาม. (สมุทรโฆษ).
• ทวยะ    ทะวะยะ น. หมวด ๒, ส่วนทั้ง ๒. (ป., ส.).
• ระทวย    ๑ ว. อ่อนช้อย, อ่อนใจ. ๒ ก. ระทด, มักใช้เข้าคู่กับคำ ระทด เป็น ระทดระทวย.
• ทวนทบ    ก. ย้อนกลับทำซ้ำอีกเพื่อให้แม่นยำ, ทบทวน ก็ว่า.
• นันทวัน    นันทะ- น. ชื่อสวนของพระอินทร์ ๑ ใน ๔ แห่ง ได้แก่ นันทวัน ปารุสกวัน จิตรลดาวัน และมิสกวัน. (ป. นนฺทวน).
• พื้นทวีป    พื้นแผ่นดิน ภาคพื้น
• เทวินทร์    น. หัวหน้าเทวดา. (ส.; ป. เทวินฺท).
• -กระทวย    ใช้เข้าคู่กับคำ กระทด เป็น กระทดกระทวย หรือใช้เข้าคู่กับคำ กระทิก เป็น กระทิกกระทวย.
• กระทวย    ใช้เข้าคู่กับคำ กระทด เป็น กระทดกระทวย หรือใช้เข้าคู่กับคำ กระทิก เป็น กระทิกกระทวย.