รำงับ คือ

• ก. ระงับ.

• รำ     ๑ น. ผงเยื่อหรือละอองเมล็ดข้าวสาร. ๒ ก. แสดงท่าเคลื่อนไหวโดยมีลีลาและแบบท่าเข้ากับจังหวะเพลงร้องหรือเพลงดนตรี เช่น รำฉุยฉายพราหมณ์
• งับ     ก. ปิดอย่างไม่สนิทหรือปิดอย่างไม่ลงกลอน เช่น งับประตู; อาการที่อ้าปากคาบหรือกัดโดยเร็ว.
• ตรากตรำทำงาน    ตรากตรำ ทำงานหนัก
• บุหงารำไป    น. ดอกไม้ที่ปรุงด้วยเครื่องหอมแล้วบรรจุในถุงผ้าโปร่งเล็ก ๆ ทำเป็นรูปร่างต่าง ๆ, มักเรียกย่อว่า บุหงา. (ช.).
• รำรำ    ก. คิดหรือตั้งใจซ้ำ ๆ อยู่ เช่น รำรำว่าจะไปเยี่ยมเพื่อนที่ต่างจังหวัดก็ไม่ได้ไปเสียที ร่ำร่ำจะไปเที่ยวภูกระดึงก็ไม่ได้ไปเสียที. ว. จวนเจียน, เกือบ, ตั้งท่าขยับ, เช่น รำรำจะวิวาทกันอยู่แล้ว, ลำลำ ก็ว
• ประสบความสำเร็จด้วยการตรากตรำทำงาน    ตรากตรำ ทำงานหนัก ทำงานอาบเหงื่อต่างน้ำ เดินทางด้ายความลำ-บากหรือเหน็ดเหนื่อย ไปด้วยความลำบากหรือเจ็บปวด
• กรำ    กฺรำ ว. ตรำ, ฝ่า, ทนลำบาก, เช่น กรำแดด กรำฝน, เคี่ยวเข็ญเย็นค่ำกรำไป. (พระราชนิพนธ์ ร. ๖).
• กูรำ    ดู เลียงผา ๑.
• ครำ    คฺรำ น. เรียกน้ำเสียที่ขังอยู่ในพื้นดินที่เป็นแอ่งเช่นใต้ถุนครัว ในท่อระบายน้ำเสีย ว่า น้ำครำ, ไขเสนียด ก็เรียก.
• ตรำ    ตฺรำ ว. ปล่อยทิ้งตากแดดตากฝนไว้นาน ๆ เช่น ตัดไม้ทิ้งตรำแดดตรำฝนไว้, สู้ทนลำบาก เช่น ทำงานตรำแดดตรำฝน ตรำงาน, กรำ ก็ว่า.
• ธุรำ    น. สายเครื่องหมายวรรณะพราหมณ์ กษัตริย์ และแพศย์ สวมจากซ้ายไปขวา เรียกว่า สายธุรำ, ธุหร่ำยัชโญปวีต หรือ สายมงคล ก็เรียก.
• ปรำ    ปฺรำ ก. ทำอาการดุจกระทุ้ง; เจาะจง; เทลงไปเร็ว ๆ ให้ปนกับของอื่น; รุมกล่าวโทษ.
• พรำ    พฺรำ ก. ตกน้อย ๆ เรื่อยไป (ใช้แก่ฝน) ในคำว่า ฝนพรำ. ว. อาการที่ฝนตกน้อย ๆ เรื่อยไป ใช้ว่า ฝนตกพรำ ฝนตกพรำ ๆ.
• รำผี    น. การรำในการทรงเจ้าเข้าผี.
• บุคคลที่ทำงานในฟาร์มปศุสัตว์    ทุ่งเลี้ยงปศุสัตว์ ฟาร์มปศุสัตว์