ละโบม คือ

• ก. โลม, ลูบคลำ, เคล้าคลึง.

• ละ     ๑ ก. อาการที่แยกตัวให้พ้นจากสิ่งใดสิ่งหนึ่งซึ่งเกี่ยวข้องอยู่ เช่น ละถิ่น ละบ้าน ละสมณเพศ; ทิ้งไว้, ปล่อยไว้, เช่น ละไว้ในฐานที่เข้าใจ ละพยศ;
• โบ     น. เชือกหรือริบบิ้นทำเป็นห่วง ๒ ห่วงคล้ายหูกระต่ายแล้วผูกไขว้กันเป็นเงื่อนกระทก. ( อ. bow).
• ตะโบม    ก. เล้าโลม, โอบกอด.
• กระโบม    ๑ ก. ตระโบม, โลมเล้า, กอด, เช่น ยักษ์ผยองโพยมแลกระโบมถนอมพนิดไคล. (สรรพสิทธิ์). ๒ (ถิ่น-อีสาน) น. ภาชนะชนิดหนึ่ง ทำด้วยไม้ขุดรูปวงกลมมีขอบ ด้ามสั้น สำหรับสงข้าวเหนียวที่นึ่งสุกใหม่ ๆ หรือคนข้าวเหนีย
• ตระโบม    ตฺระ- (กลอน) ก. โลมเล้า, กอด, กระโบม ก็ว่า.
• โบมอนท์    ฟรานซิส โบมอนท์ วิลเลียม โบมอนท์
• ละบม    ก. รู้สึกขัดเมื่อยฟกช้ำอยู่ข้างใน; รม, ทา. (โดยมากใช้ ระบม).
• เกี่ยวกับแบบกรีกและโรมันโบราณ    ชั้นเอก ชื่อเสียงโด่งดัง ดีถึงขนาด มีชื่อเสียงทางประวัติศาสตร์หรือวรรณคดี เกี่ยวกับภาษากรีกและลาติน เกี่ยวกับวรรณคดีสมัยคลาสซิค เกี่ยวกับเอกลักษณ์หรือลีลาโบราณ เป็นมรดกตกทอดแต่โบราณ เป็นหลัก เป็นแนว
• รองเท้าของผู้เล่น ละครสมัยกรีกและโรมันโบราณ    ถุงเท้าสั้น หัสละคร
• ละโมก    ดู กระโดงแดง (๑).
• ละโมบ    ก. โลภมาก, มักได้.
• ละโลก    ก. ตาย เช่น เขาละโลกไปแล้ว.
• ละโว้    ๑ น. ชื่อเก่าของเมืองลพบุรี. ๒ น. ชื่อมะเขือพันธุ์หนึ่งของชนิด Solanum melongena L. ผลกลม กินได้.
• ฟรานซิส โบมอนท์    โบมอนท์
• วิลเลียม โบมอนท์    โบมอนท์