ลิ้นสองแฉ คือ

• (สำ) ว. ที่พูดสับปลับเชื่อถือไม่ได้.

• ลิ     ก. แตกบิ่นไปเล็กน้อย, อาการที่ของเป็นปุ่มเป็นแง่แตกบิ่นไปเล็กน้อย, เช่น พระกรรณพระพุทธรูปลิไปข้างหนึ่ง ขอบถ้วยลิไปนิดหนึ่ง.
• ลิ้น     น. อวัยวะที่อยู่ในปาก มีหน้าที่ ๑. กลั้วอาหารให้เข้ากันแล้วส่งลงในลำคอ ๒. ช่วยในการออกเสียง ๓. ให้รู้รส, ลิ้นสัตว์บางจำพวกเช่นจำพวกที่มีขน
• ิ้     พลิ้ว
• สอ     ๑ ว. ขาว เช่น ดินสอพอง. ( เทียบ เขมร ส ว่า ขาว). ๒ ว. ประดังกัน เช่น วิ่งสอกันมารับหน้า, หลั่งออกมาออ ในคำว่า น้ำลายสอ. ๓ น. คอ. ( ข.
• สอง     น. จำนวนหนึ่งบวกหนึ่ง; เดือน ๒ ทางจันทรคติ เรียกว่า เดือนยี่ ตกในราวเดือนมกราคม.
• อง     น. คำนำหน้านามของบุคคลซึ่งเป็นเชื้อพระวงศ์ของกษัตริย์ญวน เช่น องเชียงสือ องเชียงชุน,
• แฉ     ๑ น. เครื่องตีชนิดหนึ่ง ทำด้วยโลหะ สำหรับตีขัดจังหวะ เล็กกว่าฉาบ. ๒ ก. แบ, ตีแผ่, เปิดเผย, เช่น แฉไพ่.
• หยักลึกเป็นสองแฉก    ที่แบ่งเป็นสองส่วน
• ซึ่งมีรูปร่างคล้ายลิ้นสองแฉก    คล้ายmiter
• ลุกยืนสองขา    ยืนด้วยขา
• ชั้นสอง    ระดับสอง อันดับสอง ชั้นรอง ด้อยคุณภาพ ปานกลาง ปานกลางถึงแย่
• ดังแฉ่    ฟ่อ ทําเสียงฟ่อ
• เสียงแฉ่    เสียงฟ่อ
• ซึ่งแบ่งเป็นสองส่วนเท่าๆ กัน    ครึ่งต่อครึ่ง ห้าสิบต่อห้าสิบ
• สองแถว    รถสองแถว

• นังอัปลักษณ์มีนอ ลิ้นสองแฉก
• พูดคุยกับลิ้นสองแฉก