วัจจะ คือ
- วัดจะ-
น. อุจจาระ. (ป.; ส. วรฺจสฺ).
- วัจ วัดจะ- น. อุจจาระ. ( ป. ; ส. วรฺจสฺ).
- จะ ๑ คำกร่อนของคำหน้าซึ่งซ้ำกับคำหลังในคำที่มี จ เป็นพยัญชนะต้นในบทกลอน เช่น แจ้งแจ้ง กร่อนเป็น จะแจ้ง แจ่มแจ่ม กร่อนเป็น จะแจ่ม
- กิจจะ (กลอน) น. กิจ เช่น กอบกิจจะคุ้มขัง. (ชุมนุมตำรากลอน). (ป.).
- มัจจะ น. ผู้ที่ต้องตาย ได้แก่พวกมนุษย์ ดิรัจฉาน. (ป.).
- มีสัจจะ v. มีคุณลักษณะที่ประกอบด้วยความจริง ความแน่แท้ ความซื่อตรงไม่กลับเป็นอย่างอื่น , , ชื่อพ้อง: มีสัจ คำตรงข้าม: ไร้สัจจะ ตัวอย่างการใช้: เขาเป็นคนใจนักเลง รักพวกพ้อง มีสัจจะ
- สักกัจจะ ว. ด้วยความเคารพ. (ป.).
- สัจจะ สัด, สัดจะ- น. ความจริง, ความจริงใจ, เช่น ทำงานร่วมกันต้องมีสัจจะต่อกัน. (ป. สจฺจ; ส. สตฺย).
- อมัจจะ น. อำมาตย์. (ป.; ส. อมาตฺย).
- อาจจะ คง คงจะ อาจ บางที โดยบังเอิญ อาจเป็นไปได้ มีท่าทางว่า ทําได้ ศักย สามารถ เป็นได้ เป็นไปได้ อย่างไม่แน่นอน น่าจะ คาดการณ์ได้ คาดคะเนได้ ทายได้ พอสันนิษฐานได้ พอเข้าใจได้ เก็งได้ เดาได้
- เสียสัจจะ v. ไม่ทำตามที่ได้กล่าว หรือพูดเอาไว้ ชื่อพ้อง: เสียคำพูด, เสียสัตย์ ตัวอย่างการใช้: เขายอมเสียสัจจะ เพื่อช่วยให้ครอบครัวปลอดภัย
- พาหุสัจจะ น. ความเป็นผู้ได้ยินได้ฟังมาก, ความเป็นผู้ได้ศึกษาเล่าเรียนมาก. (ป.).
- ไม่มีสัจจะ ไม่ซื่อสัตย์ ซึ่งไม่ซื่อสัตย์ ไว้ใจไม่ได้
- กิจจะลักษณะ ว. เป็นการเป็นงาน, เป็นเรื่องเป็นราว, เป็นระเบียบเรียบร้อย.
- ความมีสัจจะ การพูดแต่ความจริง ความมีวาจาสัตย์ สิ่งที่เป็นความจริง
- รักษาสัจจะ รักษาคําพูด ยึดมั่นในข้อเท็จจริง