วาลุกา คือ

• น. กรวด, ทราย. (ป., ส.).

• วา     ๑ น. มาตราวัดตามวิธีประเพณี เท่ากับ ๔ ศอก มีอัตราเท่ากับ ๒ เมตร, อักษรย่อว่า ว. ก. กิริยาที่กางแขนเหยียดตรงออกทั้ง ๒ ข้าง. ๒ น.
• วาล     วาน, วาละ- น. หาง; ขนสัตว์, ขนหางสัตว์. (บางทีเขียน พาล). ( ป. , ส. ).
• ลุ     ก. ถึง (ในลักษณะที่ต้องใช้ความพยายาม) เช่น ลุความสำเร็จ, ถึง เช่น ลุศักราช, บางทีก็ใช้เข้าคู่กับคำ ถึง เป็น ลุถึง; ( โบ ) รู้ความ เช่น ลุท้องตรา
• ลุก     ก. เคลื่อนขึ้นจากท่านั่งหรือท่านอน เช่น ลุกจากเก้าอี้ลุกจากที่นอน, ตั้งขึ้น เช่น ขนลุก; เคลื่อนออกจาก เช่น ลุกแต่สุโขทัย. ( จารึกสยาม );
• กา     ๑ น. ชื่อนกชนิด Corvus macrorhynchos ในวงศ์ Corvidae ตัวดำ ร้องกา ๆ, อีกา ก็เรียก; ชื่อดาวฤกษ์ธนิษฐา เช่น แม้นดาวกามาใกล้ในมนุษย์. ( อภัย ).
• วาลิกา    น. กรวด, ทราย. (ป., ส.).
• ทิวากาล    น. เวลากลางวัน.
• วาล-    วาน, วาละ- น. หาง; ขนสัตว์, ขนหางสัตว์. (บางทีเขียน พาล). (ป., ส.).
• การอาละวาด    ความโมโห พฤติกรรมรุนแรง
• กาลินา อูลาโนวา    กาลินา เซอร์กีฟนา อูลาโนวา อูลาโนวา
• ชั่วกาลปวาสาน    ตลอดกาล
• กาล    ๑ กาน, กาละ- น. เวลา, คราว, ครั้ง, หน. (ป., ส.). ๒ กาน (โบ) น. คำประพันธ์.
• กาล-    กาน, กาละ- น. เวลา, คราว, ครั้ง, หน. (ป., ส.).
• กาลี    ๑ ว. ชั่วร้าย, เสนียดจัญไร. (ส. กลิ). ๒ น. ชื่อหนึ่งของพระอุมา ชายาพระอิศวร เรียกว่า เจ้าแม่กาลี, ปรกติสร้างรูปเป็นหญิงผิวดำ (ส. กาลี ว่า หญิงดำ), และว่ามีอำนาจเสมือน กาล (เวลา) ที่ไม่มีผู้ใดเอาชนะไ
• ชวาล    ชะ- (แบบ) น. ความรุ่งเรือง, เปลวไฟ, โคมไฟ; ความสว่าง. ว. ซึ่งลุกโพลง, สว่างโพลง. (ส. ชฺวาล; ป. ชาลา).