วิชญะ คือ

• วิดยะ
  น. ผู้รู้, ผู้ฉลาด, ปราชญ์. (ส.).

• วิ     คำนำหน้าศัพท์ แปลว่า วิเศษ, แจ้ง, ต่าง, เช่น วิสุทธิ วิเทศ. ( ป. , ส. ).
• วิชาปรัชญา    ปรัชญา
• ยัญญะ    ยันยะ- น. การเซ่น, การบูชา, การเซ่นสรวงโดยมีการฆ่าสัตว์หรือคนเป็นเครื่องบูชาเรียกว่า บูชายัญ. (ป. ยญฺ; ส. ยชฺ).
• สรภัญญะ    สะระพันยะ, สอระพันยะ น. ทำนองสำหรับสวดคำที่เป็นฉันท์, ทำนองขับร้องทำนองหนึ่ง, เช่น สวดสรภัญญะ ทำนองสรภัญญะ. (ป.).
• อัญญะ    อันยะ- ว. อื่น, ต่างไป, แปลกไป. (ป. อญฺ; ส. อนฺย).
• ฮัจญะฮ์    น. เรียกหญิงที่ได้ไปทำพิธีฮัจญ์แล้ว, ฮาจญะฮ์ ก็เรียก.
• สัมปชัญญะ    สำปะชันยะ น. ความรู้ตัวอยู่เสมอ, ความไม่เผลอตัว, มักใช้เข้าคู่กับคำ สติ เป็น สติสัมปชัญญะ. (ป.).
• ฮาจญะฮ์    น. เรียกหญิงที่ได้ไปทำพิธีฮัจญ์แล้ว, ฮัจญะฮ์ ก็เรียก.
• พิชญ์    น. นักปราชญ์, คนมีความรู้สูง. (ส. วิชฺ).
• มีสติสัมปชัญญะ    ราคาพอสมควร สามารถรู้สึกได้ไวต่อสิ่งกระตุ้น ไม่เกินไป ไม่แพงไป มีความสมบูรณ์ มีสติ
• สติสัมปชัญญะ    น. ความระลึกได้และความรู้ตัว, ความรู้สึกตัวด้วยความรอบคอบ, เช่น จะทำอะไรต้องมีสติสัมปชัญญะ.
• (ปรัชญา)    เป็นคำที่ใช้ในปรัชญา
• ปรัชญา    ปฺรัดยา, ปฺรัดชะยา น. วิชาว่าด้วยหลักแห่งความรู้และความจริง. (ส.).
• ปราชญ    นักปราชญ์ ผู้มีปัญญา ผู้รู้
• ปราชญ์    ปฺราด น. ผู้มีปัญญารอบรู้. (ส. ปฺราชฺ).