ปราชญ์ คือ

• ปฺราด
  น. ผู้มีปัญญารอบรู้. (ส. ปฺราชฺ).

• ปร     ปะระ-, ปอระ- ว. อื่น, ใช้เป็นบทหน้าสมาส เช่น ปรปักษ์ ปรโลก. ( ป. ).
• ปราชญ     นักปราชญ์ ผู้มีปัญญา ผู้รู้
• รา     ๑ น. ไม้ที่กระหนาบอยู่ใต้ท้องพรึงรับพื้นเรือนเพื่อไม่ให้พื้นอ่อน อยู่ระหว่างรอด; ไม้จีมเสาที่ปากหลุมซึ่งยังไม่ได้กลบดินเพื่อกันไม่ให้โอนเอน
• ราช     ๑ ราด, ราดชะ- น. พระเจ้าแผ่นดิน, พญา (ใช้แก่สัตว์) เช่น นาคราช คือ พญานาค สีหราช คือ พญาราชสีห์, คำนี้มักใช้ประกอบกับคำอื่น,
• ปราชญา    ปฺราดยา น. ปัญญา. (ส. ปฺรชฺา; ป. ปญฺา).
• นักปราชญ์    น. ผู้รู้, ผู้มีปัญญา.
• เชิงปราชญ์    ชอบสั่งสอน เชิงเทศนา เต็มไปด้วยคติพจน์ เต็มไปด้วยสุภาษิต เล่นสำนวน
• ราชญี    ราดยี (แบบ) น. ราชินี. (ส.).
• จอมนักปราชญ์    พระพุทธเจ้า มุนินทร์
• อาชญัปติ    อาดยับติ, อาดยับ น. ข้อบังคับ, คำสั่ง, กฎ, ใช้ว่า อาญัปติ์ ก็มี เช่น รัตนาญัปติ์. (ส. อาชฺปฺติ; ป. อาณตฺติ).
• อาชญัปติ์    อาดยับติ, อาดยับ น. ข้อบังคับ, คำสั่ง, กฎ, ใช้ว่า อาญัปติ์ ก็มี เช่น รัตนาญัปติ์. (ส. อาชฺปฺติ; ป. อาณตฺติ).
• อาชญา    อาดยา, อาดชะยา น. อำนาจ; โทษ (มักใช้สำหรับพระเจ้าแผ่นดินหรือเจ้านาย) เช่น พระราชอาชญา. (ส.; ป. อาณา); (กฎ; โบ; เลิก) คดีที่เกี่ยวกับโทษหลวง เรียกว่า คดีอาชญา หรือ ความอาชญา, คู่กับ ความแพ่ง ซึ่งไม่เ
• ปราชัย    ปะราไช น. ความพ่ายแพ้. ก. พ่ายแพ้. (ป.).
• ปราชิต    ปะราชิด ก. แพ้. (ป.).
• อุปราช    อุปะหฺราด, อุบปะหฺราด (โบ) น. ผู้สำเร็จราชการต่างพระองค์ประจำภาคหนึ่ง ๆ ในอาณาจักร.

• ไม่ต้องสงสัยเลยว่า คุณปราชญ์เปรื่องเรื่องนี้มาก
• ต่อให้กฎหมายมันแย่ นายรู้จักนักปราชญ์ชาวกรีกไหม ?
• มันเหมือนนายเป็นปราชญ์ผู้รอบรู้ด้านการแฝงตัวเลย
• แต่ัมันเป็นวิถีของนักปราชญ์ที่ต้องสืบหาความจริง
• ข้าจะใช้ดาบซายินเพื่อรวบรวมเหล่านักปราชญ์ขงจื้อ
• อ้างจากนักปราชญ์อเมริกัน ชาร์ล แซนเดอร์ เพียร์ซ
• " นักปราชญ์คนหนึ่งหลับอยู่ในป่า จงดูที่ริมฝึปากเขา "
• และชุมนุม และ ปราชญ์ด้านความรัก บ้าอะไรนั่นอีก ?
• และผมเลยอยากรู้ว่า เธอจะมาเป็นนักปราชญ์ได้ไหม
• เว้นแต่เป็นพวก นักเทววิทยาและนักปราชญ์เยอรมัน