ศัสยะ คือ

• สัดสะยะ
  น. ข้าวกล้า. (ส.; ป. สสฺส).

• ยะ     ๑ คำประกอบข้างหน้าคำที่ตั้งต้นด้วย ย ในบทกลอน มีความแปลอย่างเดียวกับคำเดิมนั้น เช่น ยะยอง ยะยั่ง ยะยัด ยะย้อย ยะย้าย. ๒ ว.
• มัตสยะ    มัดสะยะ, มัดสะหฺยา น. ปลา. (ส. มตฺสฺย; ป. มจฺฉ).
• หาสยะ    -สะยะ น. ความสนุก, ความขบขัน. ว. พึงหัวเราะ, น่าหัวเราะ, ขบขัน; แยบคาย, ตลกคะนอง. (ส.).
• แสยะ    สะแหฺยะ ก. อาการของปากที่แบะออก แสดงให้รู้ว่า เกลียด เกลียดกลัว เยาะเย้ย หรือ ดูแคลน.
• ยิ้มแสยะ    ก. ยิ้มแบะปากแยกเขี้ยวเป็นการขู่ขวัญให้เกรงกลัวหรือขู่ว่าจะทำร้าย.
• แสยะปาก    v. อาการของปากที่แบะออก แสดงให้รู้ว่า เกลียด เยาะเย้ย หรือเกลียดกลัว ชื่อพ้อง: แบะปาก ตัวอย่างการใช้: เขาชอบแสยะปาก เมื่อรู้สึกไม่พอใจ
• ศักยะ    สัก, สักกะยะ (ไฟฟ้า) น. พลังงานที่ใช้ดันกระแสไฟฟ้า ณ จุดใดจุดหนึ่ง มีหน่วยเป็นโวลต์.
• วยัสย์    น. ผู้รุ่นราวคราวเดียวกัน, เพื่อน, เกลอ, สหาย. (ส.).
• วิสย    วิสะยะ-, วิไส น. ความสามารถ เช่น อยู่ในวิสัยที่จะเลี้ยงดูบุตรภรรยาได้ เป็นเรื่องเหลือวิสัยที่จะทำได้; ขอบ, เขต, เช่น คามวิสัย โคจรวิสัย อยู่ในทัศนวิสัย. (ป.).
• วิสย-    วิสะยะ-, วิไส น. ความสามารถ เช่น อยู่ในวิสัยที่จะเลี้ยงดูบุตรภรรยาได้ เป็นเรื่องเหลือวิสัยที่จะทำได้; ขอบ, เขต, เช่น คามวิสัย โคจรวิสัย อยู่ในทัศนวิสัย. (ป.).
• สยช.    สํานักงานคณะกรรมการส่งเสริมและประสานงานเยาวชนแห่งชาติ
• สยด    สะหฺยด ก. ใจหายวาบขึ้นทันที เพราะความหวาดกลัวต่อสิ่งที่ได้เห็น.
• สยบ    สะหฺยบ ก. ซบลง, ฟุบลง, เช่น สยบอยู่แทบเท้า; แพ้ เช่น เขายอมสยบอย่างราบคาบ, ทำให้พ่ายแพ้ เช่น พระพุทธเจ้าสยบมาร.
• สยิว    สะหฺยิว ก. รู้สึกเย็นเยือก, รู้สึกเสียวซ่าน, รู้สึกวาบหวาม เช่น สยิวกาย สยิวใจ.
• สยิ้ว    สะยิ่ว ก. ทำหน้านิ่วคิ้วขมวดแสดงความไม่พอใจหรือเบื่อหน่าย ในคำว่า สยิ้วหน้า สยิ้วพระพักตร์.