ศากย- คือ

• สากกะยะ
  น. ชื่อวงศ์กษัตริย์วงศ์หนึ่งในเมืองกบิลพัสดุ์ เรียกว่า ศากยวงศ์, เรียกกษัตริย์ในวงศ์นี้ว่า ศากยะ. (ส. ศากฺย; ป. สกฺย).

• ศาก     สากะ- น. ผัก; ต้นสัก. ( ส. ).
• ศากย     สากกะยะ น. ชื่อวงศ์กษัตริย์วงศ์หนึ่งในเมืองกบิลพัสดุ์ เรียกว่า ศากยวงศ์, เรียกกษัตริย์ในวงศ์นี้ว่า ศากยะ. ( ส. ศากฺย; ป. สกฺย).
• ศากยะ    สากกะยะ น. ชื่อวงศ์กษัตริย์วงศ์หนึ่งในเมืองกบิลพัสดุ์ เรียกว่า ศากยวงศ์, เรียกกษัตริย์ในวงศ์นี้ว่า ศากยะ. (ส. ศากฺย; ป. สกฺย).
• ศากยพุทธ    น. พระนามพระพุทธเจ้าผู้มีเชื้อสายศากยวงศ์. (ส.).
• ศากยมุนี    น. พระนามพระพุทธเจ้าผู้มีเชื้อสายศากยวงศ์. (ส.).
• ศากยเกตุ    น. พระนามพระพุทธเจ้าผู้มีเชื้อสายศากยวงศ์. (ส.).
• พระศากยมุนี    พระพุทธเจ้า พระสมณะโคดม เจ้าชายสิทธัตถะ สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า
• (พากย์)    มาจาก ประชุมคำพากย์รามเกียรติ์ ฉบับหอพระสมุดวชิรญาณ
• ตกยาก    ก. ลำบาก, ยากจน, ขัดสน.
• ปฏิพากย์    น. การกล่าวตอบ, การพูดโต้ตอบ. (ป. ปฏิวากฺย).
• ฝึกยาก    ควบคุมไม่ได้ ดื้อรั้น สอนยาก
• พากย์    ก. พูดแทนผู้แสดงหรือตามบทบาทของผู้แสดงโขน หนัง หรือภาพยนตร์ เป็นต้น เช่น พากย์โขน พากย์หนังตะลุง พากย์หนังใหญ่ พากย์ภาพยนตร์, บรรยายถ่ายทอดในการแข่งขันกีฬาหรือการแสดงบางอย่าง เช่น พากย์มวย พากย์ฟุตบ
• มากยิ่ง    นักหนา ยิ่งนัก หนักหนา
• ยากยิ่ง    ยากลำบาก ลำบาก หนักหน่วง เป็นภาระ
• วากย    วากกะยะ น. คำพูด, คำกล่าว, ถ้อยคำ, ประโยค. (ป., ส.).