ศากยเกตุ คือ

• น. พระนามพระพุทธเจ้าผู้มีเชื้อสายศากยวงศ์. (ส.).

• ศาก     สากะ- น. ผัก; ต้นสัก. ( ส. ).
• ศากย     สากกะยะ น. ชื่อวงศ์กษัตริย์วงศ์หนึ่งในเมืองกบิลพัสดุ์ เรียกว่า ศากยวงศ์, เรียกกษัตริย์ในวงศ์นี้ว่า ศากยะ. ( ส. ศากฺย; ป. สกฺย).
• เก     ว. ไม่ตรงตามแนว, ไม่เป็นระเบียบ, (ใช้แก่ของที่เป็นซี่เป็นลำ) เช่น ฟันเก ขาเก; ไม่ยอมปฏิบัติตามระเบียบ; เกะกะ, เกเร; ( ปาก )
• เกต     ประตู
• เกตุ     เกด, เก-ตุ-, เกด- น. ธง; ( โหร ) ชื่อดาวพระเคราะห์ดวงที่ ๙ หมายถึงตำแหน่งที่ดวงจันทร์ผ่านจากเหนือระนาบสุริยวิถีลงสู่ใต้ระนาบสุริยวิถี
• ตุ     ว. ลักษณะกลิ่นเหม็นอย่างหนึ่งคล้ายกลิ่นเนื้อหรือปลาที่ตากไม่ได้แดดเป็นต้น, ใช้ประกอบกับคำ เหม็น เป็น เหม็นตุ.
• ศากย-    สากกะยะ น. ชื่อวงศ์กษัตริย์วงศ์หนึ่งในเมืองกบิลพัสดุ์ เรียกว่า ศากยวงศ์, เรียกกษัตริย์ในวงศ์นี้ว่า ศากยะ. (ส. ศากฺย; ป. สกฺย).
• ศากยะ    สากกะยะ น. ชื่อวงศ์กษัตริย์วงศ์หนึ่งในเมืองกบิลพัสดุ์ เรียกว่า ศากยวงศ์, เรียกกษัตริย์ในวงศ์นี้ว่า ศากยะ. (ส. ศากฺย; ป. สกฺย).
• ศากยพุทธ    น. พระนามพระพุทธเจ้าผู้มีเชื้อสายศากยวงศ์. (ส.).
• ศากยมุนี    น. พระนามพระพุทธเจ้าผู้มีเชื้อสายศากยวงศ์. (ส.).
• ศากตะ    สากตะ น. ผู้นับถือนิกายศักติ.
• หมายเรียกตัวจากศาล    การเตือน ลางบอกเหตุ
• พระศากยมุนี    พระพุทธเจ้า พระสมณะโคดม เจ้าชายสิทธัตถะ สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า
• เกศากันต์    ก. ตัดจุก, โกนจุก, (ใช้เฉพาะเจ้านายชั้นหม่อมเจ้า).
• หัวก่ายท้ายเกย    ว. มากมายเต็มไปหมดอย่างไร้ระเบียบ เช่น เรือจอดหัวก่ายท้ายเกย เด็ก ๆ นอนกันหัวก่ายท้ายเกยเต็มห้องไปหมด.