ษัษฏี คือ

• สัดสะตี
  น. จำนวน ๖๐. (ส.; ป. ฉฏฺี).

• ษัษ     ว. หก. (คำสมาสใช้ ษัฏ บ้าง ษัฑ บ้าง ษัณ บ้างตามวิธีสนธิ). ( ส. ; ป. ฉ).
• ยัษฏิ    ยัดสะติ น. ไม้เท้า. (ส.; ป. ยฏฺิ).
• รุษฏ์    ก. แค้นเคือง, โกรธ. (ส. รุษฺฏ; ป. รุฏฺ).
• ศลิษฏ์    สะหฺลิด ว. ติด, แนบ, เกี่ยวข้อง. (ส.).
• ศิษฏ์    ว. ฝึกแล้ว, คงแก่เรียน, อบรมแล้ว, มีปัญญา, มีความรู้. (ส.).
• อนิษฏ์    ว. ไม่น่าปรารถนา. (ส.).
• อิษฏี    ๑ อิดสะ- น. ความกระหาย, ความอยาก, ความต้องการ. (ส.). ๒ อิดสะ- น. การบูชา, การเซ่นสรวง. (ส.).
• อิษฏ์    ๑ ว. น่าปรารถนา, น่ารัก, เป็นที่พอใจ. (ส.). ๒ น. การบูชา, เครื่องสักการบูชา. (ส.).
• ประทุษฏ์    ว. ชั่ว, ร้าย. (ส. ปฺรทุษฺฏ, ปฺรทุษฺ).
• ภฤษฏ์    ๑ พฺรึด ก. ตก, ร่วง, หล่น. [ส. ภฺรษฺฏ (ภฺรํศฺ ธาตุ); ป. ภฏฺ]. ๒ พฺรึด ก. ปิ้ง เคี่ยว หรือคั่วแล้ว. [ส. ภฺรษฺฏ (ภฺรชฺชฺ ธาตุ); ป. ภฏฺ].
• ราษฏร    ข้าแผ่นดิน พลเมือง ไพร่ฟ้า ไพร่ฟ้าข้าแผ่นดิน
• วิศิษฏ์    ว. เลิศ, ยอดเยี่ยม, เด่น, ดียิ่ง, ประเสริฐ. (ส. วิศิษฺฏ; ป. วิสิฏฺ).
• สฤษฏ์    สะหฺริดสะ-, สะหฺริด น. การทำ, การสร้าง, ใช้ว่า สฤษดิ์ ก็มี. (ส.).
• อนุศิษฏ์    ก. สั่งสอน, ชี้แจง. (ส.; ป. อนุสิฏฺ).
• อุกฤษฏ์    -กฺริด ว. สูงสุด. (ส. อุตฺกฺฤษฺฏ; ป. อุกฺกฏฺ).