สระพรั่ง คือ
- สร สฺระ- คำนำหน้าคำอื่นที่ใช้ในบทกลอนเพื่อความสละสลวย เช่น ดื่น เป็น สรดื่น, คำที่แผลงมาจากคำที่ขึ้นต้นด้วยตัว ส ซึ่งใช้ในบทกลอน เช่น สนุก เป็น
- สระ ๑ สะ น. แอ่งน้ำขนาดใหญ่ ซึ่งเป็นเองหรือคนขุด. ( ป. สร; ส. สรสฺ). ๒ สะหฺระ น.
- ระ ก. กระทบเรียดไป เช่น เอาไม้ระรั้วสังกะสี.
- พร พอน น. คำแสดงความปรารถนาให้ประสบสิ่งที่เป็นสิริมงคล เช่น ให้พร ถวายพระพร, สิ่งที่ขอเลือกเอาตามประสงค์ เช่น ขอพร. ( ป. วร).
- พรั่ง พฺรั่ง ว. คับคั่ง, รวมกันอยู่มาก.
- สะพรั่ง ว. อาการที่สิ่งอย่างเดียวกันจำนวนมากปรากฏพร้อม ๆ กัน เช่น ดอกไม้ในสวนบานสะพรั่ง มะม่วงออกช่อสะพรั่ง เขามีลูกสาว ๓ คน กำลังเป็นสาวสะพรั่ง.
- พระพักต์ หน้า ใบหน้า ดวงหน้า
- พระพันปี (ราชา) น. คำเรียกพระราชชนนี.
- พระพิมพ์ น. พระเครื่องที่สร้างขึ้นตามแบบแม่พิมพ์.
- พระพุทธ n. พระผู้ตรัสรู้, ผู้ตื่นแล้ว, ผู้เบิกบานแล้ว (ใช้เฉพาะพระพุทธเจ้า) ตัวอย่างการใช้: พระรัตนตรัยประกอบด้วย พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ clf.: องค์
- กระพร่องกระแพร่ง กระท่อนกระแท่น
- (ตำราสร้างพระพุทธรูป) มาจาก ตำราสร้างพระพุทธรูป พระพุทธรูปสมัยต่าง ๆ ในประเทศไทย โดย หลวงบริบาลบุรีภัณฑ์ และตำราโสฬสแปรธาตุ (ทำทอง) ฉบับโรงพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ พ.ศ. ๒
- กระพัง ๑ น. แอ่ง, บ่อ, หนอง, ตระพัง ตะพัง หรือ สะพัง ก็เรียก. (เทียบ ข. ตฺรพำง ว่า บ่อที่เกิดเอง). ๒ น. ภาชนะชนิดหนึ่ง สำหรับใส่น้ำทำพิธีต่าง ๆ ตามลัทธิไสยศาสตร์ เรียกว่า “กระพังน้ำ” ซึ่งน่าจะมีรูปคล้ายกับ
- กระพุ้ง น. ส่วนที่ป่องออก เช่น กระพุ้งแก้ม กระพุ้งก้น.
- ตระพัง ตฺระ- น. แอ่ง, บ่อ, หนอง, ตะพัง กระพัง หรือ สะพัง ก็ว่า. (เทียบ ข. ตฺรพำง ว่า บ่อที่เกิดเอง).
มือถือ