สัตว์เคี้ยวเอื้อง คือ

• ruminantia

• สัต     ๑ สัด, สัดตะ- ว. ดี, งาม; น่านับถือ. ( ส. ). ๒ สัด, สัดตะ- ว. เจ็ด. ( ป. สตฺต; ส. สปฺต).
• สัตว     สัดตะวะ-, สัด น. สิ่งมีชีวิตซึ่งแตกต่างไปจากพรรณไม้ ส่วนมากมีความรู้สึกและเคลื่อนไหวย้ายที่ไปได้เอง, ความหมายที่ใช้กันเป็นสามัญหมายถึง
• สัตว์     สัดตะวะ-, สัด น. สิ่งมีชีวิตซึ่งแตกต่างไปจากพรรณไม้ ส่วนมากมีความรู้สึกและเคลื่อนไหวย้ายที่ไปได้เอง, ความหมายที่ใช้กันเป็นสามัญหมายถึง
• เค     โพแทสเซียม ตัวเค
• เคี้ย     ( ถิ่น ; กลอน ) ก. อยู่ เช่น อันเดียรดาษด้วยเตี้ยเค้าค่อม เคี้ยคอยทวารทุกแห่งแล. ( ม. คำหลวง ทศพร).
• เคี้ยว     ๑ ก. บดให้แหลกด้วยฟัน. ๒ ว. คด เช่น น้ำเคี้ยวยูงว่าเงี้ยว ยูงตาม. ( โลกนิติ ), โดยมากใช้เข้าคู่กับคำ คด เป็น คดเคี้ยว.
• เคี้ยวเอื้อง     ก. อาการที่สัตว์บางจำพวกเช่นวัวควายสำรอกอาหารออกมาเคี้ยวอีกให้ละเอียด, โดยปริยายหมายความว่า ทำอะไรช้า, บดเอื้อง ก็ว่า.
• เอ     ๑ ว. หนึ่ง; เปลี่ยว, เดี่ยว, เช่น เอองค์. ( ตัดมาจาก เอก). ๒ อ. คำที่เปล่งออกมาแสดงความแปลกใจ สงสัย เป็นต้น.
• เอื้อ     ก. เอาใจใส่, มีน้ำใจ, เช่น เอื้อแก่กัน, เห็นแก่ เช่น ทำกับข้าวเผ็ดไม่เอื้อเด็ก ๆ.
• เอื้อง     ๑ ( ถิ่น-พายัพ ) น. ต้นกล้วยไม้. ( ดู กล้วยไม้ ๑ ). ( ปาก ) เรียกหญิงสาวทางภาคพายัพว่า เอื้องเหนือ. ๒ น.
• อื้อ     ว. อาการที่รู้สึกมีเสียงดังอยู่ในหู, ไม่ได้ยิน; ( ปาก ) มาก เช่น รวยอื้อ บ่นกันอื้อ.
• อง     น. คำนำหน้านามของบุคคลซึ่งเป็นเชื้อพระวงศ์ของกษัตริย์ญวน เช่น องเชียงสือ องเชียงชุน,
• สัตว์เคี้ยวเอื้องขนปุยจําพวกหนึ่ง    ลามะ
• ศัตรูของสัตว์เคี้ยวเอื้อง    กาฬโรคสัตว์เคี้ยวเอื้องเล็ก
• กาฬโรคสัตว์เคี้ยวเอื้องเล็ก    ศัตรูของสัตว์เคี้ยวเอื้อง

• หนอนที่แสดงไว้ด้านล่างในสัตว์เคี้ยวเอื้องและสุกร
• ผู้ผลิตในจีน เอนไซม์ซับซ้อนสำหรับสัตว์เคี้ยวเอื้อง
• เอนไซม์ซับซ้อนสำหรับสัตว์เคี้ยวเอื้อง ติดต่อตอนนี้
• สัตว์เคี้ยวเอื้องที่มีผลดีต่อการคลอดบุตรของโคและแกะ
• เอนไซม์ซับซ้อนสำหรับสัตว์เคี้ยวเอื้อง รูปภาพและรูปภาพ
• เอนไซม์ซับซ้อนสำหรับสัตว์เคี้ยวเอื้อง
• เอนไซม์ฟีดสำหรับสัตว์เคี้ยวเอื้อง
• สำหรับการรักษาและควบคุมโรคโคคาดิโอซิสในสัตว์ปีกสัตว์เคี้ยวเอื้องและสุกร
• หมูสัตว์ปีกสัตว์เคี้ยวเอื้องและม้าขนาดใหญ่และขนาดเล็กอาจถูกฆ่าเพื่อมนุษย์
• พวกสัตว์เคี้ยวเอื้อง