สากกะเบือ คือ

• น. สากไม้สำหรับตำข้าวเบือหรือน้ำพริกเป็นต้น, ใช้คู่กับ ครกกะเบือ.

• สา     ๑ น. หมา. ( ป. ; ส. ศฺวนฺ). ๒ ( ถิ่น-พายัพ ) น. ต้นกระสา. ( ดู กระสา ๓ ), ชื่อกระดาษที่ทำจากเปลือกต้นกระสา ใช้ทำร่มเป็นต้น เรียกว่า
• สาก     ๑ น. เครื่องมือสำหรับตำอย่างหนึ่ง, คู่กับ ครก. ๒ ดู น้ำดอกไม้ ๓ . ๓ ว. อาการที่ระคายเพราะมีลักษณะไม่ละเอียดอ่อนหรือไม่นุ่มนวล เช่น
• กก     ๑ น. เรียกคำหรือพยางค์ที่มีตัว ก ข ค ฆ สะกดว่า แม่กก หรือ มาตรากก. ๒ น. โคน เช่น กกไม้, ต้น เช่น กกขา, ลำต้น เช่น กกเสา. ๓ น.
• กะ     พยางค์หน้าอันใช้เป็น กระ- ได้, แต่มีบางคำซึ่งต้องการพยางค์นี้เพื่อสละสลวยหรือเน้นคำให้เด่นขึ้น เช่น เกริก เป็น กะเกริก, หรือเกิดเป็นพยางค์หน้าขึ้น
• กะเบือ     น. เรียกครกดินหรือสากที่ตำข้าวเบือว่า ครกกะเบือ สากกะเบือ. ( เพี้ยนมาจาก ข้าวเบือ).
• เบือ     ๑ ว. เกลื่อนกลาด (ใช้แก่กริยาตาย) ในคำว่า ตายเป็นเบือ คือ ตายเกลื่อนกลาดไปเหมือนถูกยาเบื่อ. ๒ น.
• ครกกะเบือ    น. ครกดินสำหรับตำข้าวเบือหรือน้ำพริกเป็นต้น, ใช้คู่กับ สากกะเบือ.
• กะเบ้อ    (ถิ่น-พายัพ) น. ผีเสื้อกลางวัน. (ดู ผีเสื้อ ๑).
• กะป้ํากะเป๋อ    ป้ําเป๋อ ป้ําๆ เป๋อๆ หลงๆ ลืมๆ หลงลืม เลอะเทอะ
• ชักกะเย่อ    1) v. ชื่อพ้อง: ชักเย่อ, ชักคะเย่อ, ดึง, รั้ง ตัวอย่างการใช้: ฝ่ายตรงข้ามล้วนแล้วแต่พลังช้างสาร จะต้องชักกะเย่อกันแทบสุดแรงถึงจะเอาอยู่ 2) n. ชื่อการละเล่นชนิดหนึ่ง ชื่อพ้อง: กีฬ
• พริกกะเกลือ    น. กับข้าวชนิดหนึ่งเอามะพร้าวตำจนมีน้ำมันออกมา ใส่เกลือกับน้ำตาล มีรสหวานเค็ม, เครื่องจิ้มผลไม้เปรี้ยวเป็นต้น ทำด้วยพริก เกลือ และน้ำตาล.
• กีฬาชักกะเย่อ    ชักกะเย่อ
• อักกะ    น. พระอาทิตย์; ต้นรัก. (ป.; ส. อรฺก).
• กะเบียน    (ถิ่น-อีสาน) น. ถาดไม้ใช้เป็นสำรับ, กระบะ.
• ครกกระเบือ    ครก

• ตอนฉันพูดว่าไดม่ได้ผล ฉันหมายถึง ไม่เป็นสากกะเบือเลย
• มีคดีตั้งแต่สากกะเบือยันเรือรบเลย
• ก็เธอจะให้ชั้นนั่งเป็นสากกะเบือ ในขณะที่เธอกำลังยั่วแฟนชั้นเหรอ
• อยากให้เป็ฯสากกะเบือบ้างอะไรบ้าง