สิขร คือ

• -ขอน
  น. จอม, ยอด, หงอน; ยอดเขา. (ป.; ส. ศิขร).

• สิ     คำประกอบท้ายคำอื่นเพื่อเสริมข้อความให้เด่น ให้ชัด หรือให้สละสลวย เป็นต้น, โดยมากใช้กับกริยาเป็นเชิงบังคับ เชิงชวน หรือรับคำ เป็นต้น เช่น ไปสิ มาสิ,
• สิข     น. ชื่อศาสนาหนึ่งในอินเดีย มีศาสดาชื่อ คุรุนานัก; ชื่อชาวอินเดียพวกหนึ่งที่นับถือศาสนาสิกข์ ส่วนมากอยู่ในแคว้นปัญจาป ประเทศอินเดีย; ซิก หรือ ซิกข์
• สิขรี    -ขะรี น. ภูเขา. (ป.; ส. ศิขรินฺ).
• สักขรา    -ขะรา น. น้ำตาล, น้ำตาลกรวด. (ป.; ส. ศฺรกรา).
• สิงขร    -ขอน น. สิขร.
• ปฏิสังขรณ์    ก. ซ่อมแซมทำให้กลับคืนดีเหมือนเดิม (มักใช้เฉพาะวัดวาอาราม) เช่น ปฏิสังขรณ์วัด. (ป.).
• ขรี    ขฺรี ดู สักขี ๒.
• คำไขรหัส    คำกุญแจ คีย์เวิร์ด
• ปฏิสังขรณ์ได้    ชดเชยได้ ซ่อมแซมได้ ปรับปรุงได้ รักษาหรือเยียวยาได้
• การปฏิสังขรณ์    การบูรณะ การซ่อมแซมใหม่ การทําให้มีสภาพดีเหมือนเดิม การฟื้นฟู
• เป็นการปฏิสังขรณ์    เป็นการซ่อมแซม
• ขรุขระ    ขฺรุขฺระ ว. เป็นปุ่มเป็นแง่, ไม่เรียบราบ.
• ขรม    ขะหฺรม ว. เอ็ดอึง, แซ่, (ใช้แก่เสียง).
• ขรัว    ขฺรัว น. คำเรียกภิกษุที่มีอายุมาก หรือที่บวชเมื่อแก่ หรือฆราวาสผู้เฒ่า. ว. เรียกคนที่มั่งมีว่า เจ้าขรัว.
• ขริบ    ขฺริบ ก. ตัดเล็มด้วยตะไกรเป็นต้น.

• อย่าเพิ่งไล่สิขราบ