สิ่งนําสมัย คือ

• สิ่งที่เป็นที่นิยม

• สิ     คำประกอบท้ายคำอื่นเพื่อเสริมข้อความให้เด่น ให้ชัด หรือให้สละสลวย เป็นต้น, โดยมากใช้กับกริยาเป็นเชิงบังคับ เชิงชวน หรือรับคำ เป็นต้น เช่น ไปสิ มาสิ,
• สิ่ง     น. ของต่าง ๆ โดยไม่จำกัดว่ามีชีวิตหรือไม่มีชีวิต เช่น คน สัตว์ และพืช เป็นสิ่งมีชีวิต ก้อนหินเป็นสิ่งไม่มีชีวิต ทองคำเป็นสิ่งมีค่า; ภาวะ,
• นํา     สั่ง นําพา พา ชักนํา ริเริ่ม เริ่ม เสนอ นําหน้า มีมาก่อน อยู่ข้างหน้า อยู่หน้า ชี้นํา ชี้บอก นําทาง จับ เป็นคนสําคัญ เป็นผู้นํา เป็นหัวหน้า
• นําสมัย     ทันสมัย ล้ํายุค ล้ําสมัย เข้าสมัย ตามสมัย โดดเด่น น่าดึงดูดใจ เก๋ไก๋ เฉียบเฉี่ยว ชวนมอง น่ามอง มีเสน่ห์ เป็นที่นิยม ความทันสมัย ตามยุคสมัย สมัยนิยม
• สม     ๑ ว. เหมาะ, เหมาะกับ, ควรแก่, เช่น บ่าวสาวคู่นี้สมกัน เขาแต่งตัวสมฐานะ แสดงละครได้สมบทบาท เขาต่อสู้กันอย่างสมศักดิ์ศรี เด็กคนนี้แต่งตัวไม่สมวัย,
• สมัย     สะไหฺม น. เวลา, คราว, เช่น สมัยโบราณ สมัยกลาง สมัยปัจจุบัน, มักใช้เข้าคู่กับคำ กาล เป็น กาลสมัย. ( ป. , ส. ).
• มัย     ๑ น. ม้า, ลา, อูฐ. ( ป. , ส. มย). ๒ ว. สำเร็จด้วย, แล้วด้วย, ประกอบด้วย, (ใช้ประกอบท้ายสมาส เช่น มโนมัย ว่า สำเร็จด้วยใจ, กุศลมัย ว่า
• อย่างนําสมัย    ตามสมัย ตามความนิยม
• สิ่งที่ล้าสมัย    คนที่ล้าสมัย ซากสัตว์หรือพืชที่เป็นหิน
• ล้าสมัย    ว. ไม่ทันหรือไม่เป็นไปตามสมัยที่กำลังนิยมกัน เช่น เขาเป็นคนล้าสมัย.
• ล้ําสมัย    ตามสมัย ตามสมัยนิยม ทันสมัย ร่วมสมัย ล้ํายุค สมัยใหม่ นําสมัย นําแฟชั่น นําหน้า ล้ําหน้า คิดไปไกล ทันสมัยมาก
• เข้าสมัย    v. เป็นไปตามความนิยมที่เป็นอยู่ในช่วงเวลานั้น ชื่อพ้อง: ทันสมัย, เข้ายุค ตัวอย่างการใช้: ผมทรงนี้เข้าสมัยมาก แต่ดูไม่ค่อยเหมาะกับเธอเลย
• ้ล้าสมัย    หมดสมัย ซึ่งเลิกใช้แล้ว
• คนล้าสมัย    คนอยู่มานาน ชายแก่
• ซึ่งล้ําสมัย    ซึ่งล้ํายุค ซึ่งหัวก้าวหน้า