สิ่งน่าอับอาย คือ

• เรื่องน่าอับอาย
  เรื่องอัปยศ

• สิ     คำประกอบท้ายคำอื่นเพื่อเสริมข้อความให้เด่น ให้ชัด หรือให้สละสลวย เป็นต้น, โดยมากใช้กับกริยาเป็นเชิงบังคับ เชิงชวน หรือรับคำ เป็นต้น เช่น ไปสิ มาสิ,
• สิ่ง     น. ของต่าง ๆ โดยไม่จำกัดว่ามีชีวิตหรือไม่มีชีวิต เช่น คน สัตว์ และพืช เป็นสิ่งมีชีวิต ก้อนหินเป็นสิ่งไม่มีชีวิต ทองคำเป็นสิ่งมีค่า; ภาวะ,
• น่า     ๑ ว. คำประกอบหน้ากริยา หมายความว่า ควร เช่น น่าจะทำอย่างนั้น น่าจะเป็นอย่างนี้; ชวนให้, ทำให้อยากจะ, เช่น น่ากิน น่ารัก. ๒ ว.
• น่าอับอาย     น่าขายหน้า เสื่อมเสียชื่อเสียง ไร้เกียรติ ไร้เกียรติʼ น่าอับอายขายหน้า น่าอัปยศอดสู น่ารังเกียจ น่าอดสู น่าอาย อัปยศอดสู เสียชื่อเสียง น่าละอาย
• อับ     ๑ น. ตลับ. ๒ ว. ไม่มีลมเข้าออก, ไม่โปร่ง, เช่น อากาศอับ, ไม่เคลื่อนไหว เช่น ลมอับ; ไม่มีตาไป (ใช้แก่หมากรุก); โง่ เช่น ปัญญาอับ;
• อับอาย     ว. อายไม่กล้าสู้หน้า, ขายหน้า.
• บอ     ว. เกือบบ้า, ใกล้จะเป็นบ้า, ครึ่งบ้าครึ่งดี.
• อา     ๑ น. น้องของพ่อ, ( โบ ) เขียนเป็น อาว์ ก็มี. (อีสาน อา ว่า น้องสาวของพ่อ, อาว ว่า น้องชายของพ่อ). ๒ ( กลอน ) ว.
• อาย     ๑ ก. รู้สึกกระดาก, รู้สึกขายหน้า. ๒ น. กลิ่น, มักใช้เข้าคู่กับคำ กลิ่น เป็น กลิ่นอาย.
• อย่างน่าอับอาย    อย่างน่าอดสู อย่างอื้อฉาว อย่างน่าขายหน้า อย่างเสื่อมเสียชื่อเสียง
• เรื่องน่าอับอาย    สิ่งน่าอับอาย เรื่องอัปยศ
• สิ่งปิดเรื่องน่าอาย    สิ่งปกปิดความผิด
• ช่างน่าอาย    น่าละอาย
• อย่างน่าอาย    อย่างน่าละอาย อย่างน่าละอายใจ อย่างทำให้เสียชื่อเสียง
• เรื่องน่าอาย    เรื่องฉาวโฉ่ เรื่องอื้อฉาว เรื่องน่าอัปยศ เหตุการณ์อื้อฉาว

• พวกคุณเป็นสิ่งน่าอับอายสำหรับการวิ่งมาราธอน
• คนใหม่ ปี อีฟ สิ่งน่าอับอาย แล้ว สร้างความอับอายต่อหน้า
• พวกเราได้ทำสิ่งน่าอับอายมาก