สูกษมะ คือ
- สูกสะมะ
ว. สุขุม, ละเอียด. (ส. สูกฺษม; ป. สุขุม).
- สู ๑ ( วรรณ ) ว. อาย เช่น มาเดียวเปลี่ยวอกอ้า อายสู. ( ตะเลงพ่าย ). ๒ ( โบ ) ส. ท่าน, เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๒.
- กษ กระทรวงเกษตรและสหกรณ์
- มะ ๑ คำนำหน้าต้นไม้หรือผลไม้บางอย่าง กร่อนมาจากคำ “หมาก” โบราณแปลว่า ลูกไม้, ผลไม้. ๒ น. นาย (ใช้นำหน้าชื่อคน). ( ต. ).
- อุษมะ อุดสะมะ, อุดสะมัน น. ไอ, ไออุ่น. (ส.; ป. อุสุม, อุสุมา).
- กษมา ๑ กะสะ- (แบบ) น. ความอดกลั้น, ความอดโทษ, เช่น พระกษมาเสมอหล้า สี่แดน. (ยวนพ่าย). ก. กล่าวคำขอโทษ, โดยมากใช้ว่า ษมา. (ส. กฺษมา; ป. ขมา). ๒ กะสะ- (แบบ) น. แผ่นดิน. (ส. กฺษฺมา; ป. ฉมา).
- ลักษมณ์ ลัก น. ชื่อน้ององค์หนึ่งของพระรามในเรื่องรามเกียรติ์. (ส. ลกฺษฺมณ).
- ลักษมี ลักสะหฺมี น. โชคลาภ, ความเจริญ, ทรัพย์; ความงาม, เสน่ห์, สิริ; ชื่อเจ้าแม่แห่งลาภและความงาม เป็นชายาพระนารายณ์. (ส.).
- เกษม กะเสม น. ความสุขสบาย, ความปลอดภัย, มักใช้เข้าคู่กับคำอื่น เช่น สุขเกษม เกษมศานต์. (โบ เขียนเป็น กระเษม, เขษม ก็มี). (ส.; ป. เขม).
- โกษม กะโสม น. ผ้าใยไม้ (ผ้าลินิน), ผ้าขาว, ผ้าป่าน, เช่น อีกโกษมสวัสดิวรรณึก. (ม. คำหลวง ทานกัณฑ์). (ส. เกฺษามฺ).
- พระลักษมี ลักษมี
- เกษมสันต์ ว. โปร่งอารมณ์, ชื่นชมยินดี. (ส. เกฺษม + ศานฺต, ส. เกฺษม + ป. สนฺต).
- ลักษมาณา น. แม่ทัพเรือ. (มลายู).
- เกษมศานต์ ว. โปร่งอารมณ์, ชื่นชมยินดี. (ส. เกฺษม + ศานฺต, ส. เกฺษม + ป. สนฺต).
- เกษมสําราญ สุขสบาย สุขสําราญ สําราญ เกษม กระเษมสานต์ เกษมศานต์ เกษมสันต์
- สุมะ (แบบ) น. พระจันทร์. (ป., ส. โสม).
มือถือ