โกษม คือ

• กะโสม
  น. ผ้าใยไม้ (ผ้าลินิน), ผ้าขาว, ผ้าป่าน, เช่น อีกโกษมสวัสดิวรรณึก. (ม. คำหลวง ทานกัณฑ์). (ส. เกฺษามฺ).

• โก     พี่
• โกษ     ๑ โกด ( โบ ) น. โกศ. ( ดู โกศ ๑ ). ๒ โกด ( โบ ; กลอน ) น. โลก เช่น อันว่าโกลาหลแต่ผืนแผ่น ดลเท้าแท่นพรหมโกษ. ( ม. คำหลวง กุมาร). (
• กษ     กระทรวงเกษตรและสหกรณ์
• กษมา    ๑ กะสะ- (แบบ) น. ความอดกลั้น, ความอดโทษ, เช่น พระกษมาเสมอหล้า สี่แดน. (ยวนพ่าย). ก. กล่าวคำขอโทษ, โดยมากใช้ว่า ษมา. (ส. กฺษมา; ป. ขมา). ๒ กะสะ- (แบบ) น. แผ่นดิน. (ส. กฺษฺมา; ป. ฉมา).
• ลักษมณ์    ลัก น. ชื่อน้ององค์หนึ่งของพระรามในเรื่องรามเกียรติ์. (ส. ลกฺษฺมณ).
• ลักษมี    ลักสะหฺมี น. โชคลาภ, ความเจริญ, ทรัพย์; ความงาม, เสน่ห์, สิริ; ชื่อเจ้าแม่แห่งลาภและความงาม เป็นชายาพระนารายณ์. (ส.).
• สูกษมะ    สูกสะมะ ว. สุขุม, ละเอียด. (ส. สูกฺษม; ป. สุขุม).
• เกษม    กะเสม น. ความสุขสบาย, ความปลอดภัย, มักใช้เข้าคู่กับคำอื่น เช่น สุขเกษม เกษมศานต์. (โบ เขียนเป็น กระเษม, เขษม ก็มี). (ส.; ป. เขม).
• พระลักษมี    ลักษมี
• เกษมสันต์    ว. โปร่งอารมณ์, ชื่นชมยินดี. (ส. เกฺษม + ศานฺต, ส. เกฺษม + ป. สนฺต).
• ลักษมาณา    น. แม่ทัพเรือ. (มลายู).
• เกษมศานต์    ว. โปร่งอารมณ์, ชื่นชมยินดี. (ส. เกฺษม + ศานฺต, ส. เกฺษม + ป. สนฺต).
• เกษมสําราญ    สุขสบาย สุขสําราญ สําราญ เกษม กระเษมสานต์ เกษมศานต์ เกษมสันต์
• โกษย    โกไส (โบ) น. โกไสย เช่น ผ้าแพรทองโกษย. (ม. คำหลวง นครกัณฑ์).
• โกษีย์    (โบ) น. โกสีย์ เช่น สมเด็จท้าวโกษีย์. (ม. คำหลวง หิมพานต์).