หน้าเชิด คือ

• น. หน้าที่เงยขึ้น.
  ว. อาการที่คอตั้งเงยหน้าแสดงความเย่อหยิ่งหรือภาคภูมิใจเป็นต้น เช่น เขานั่งรถยนต์คันใหญ่ทำหน้าเชิด.

• หน     น. ทาง, ทิศ, เช่น หนเหนือ หนใต้; ครั้ง, คราว, เช่น กี่หน; ที่, สถานที่, เช่น ถึงยามค่ำน้ำค้างลงพร่างพร้อย น้องจะลอยลมบนไปหนใด. (นิราศอิเหนา),
• หน้า     น. ส่วนของศีรษะตั้งแต่หน้าผากลงมาจดคาง; ซีกของกายที่ตรงข้ามกับหลัง,
• น้า     น. น้องของแม่, เรียกผู้ที่มีวัยอ่อนกว่าแม่.
• เชิด     ก. ยื่นหรือยกขึ้นจนเห็นเด่น เช่น เชิดหน้า เชิดอก; โดยปริยายหมายความว่า ถูกใช้ให้ออกหน้าแทน ในคำว่า ถูกเชิด. ว. ที่ยื่นหรือยกขึ้นจนเห็นเด่น เช่น
• ชิ     อ. คำที่เปล่งออกมาเมื่อรู้สึกโกรธหรือไม่ชอบใจเป็นต้น.
• ชิด     ๑ น. ชื่อเนื้อในลูกไม้ชนิดหนึ่งได้จากต้นตาว ( Arenga pinnata ) มีเนื้อคล้ายลูกจาก เรียกว่า ลูกชิด. ( ดู ตาว ๒, ต๋าว ประกอบ ). ๒ ก.
• ผ้าเช็ด    ผ้าที่ขาดรุ่งริ่ง เศษผ้า เศษผ้าหรือกระดาษที่ขาด เศษเนื้อ vt. เศษเนื้อเปื่อย
• หน้าเปิด    น. หน้าอิ่มเอิบผ่องใสชวนดู, หน้าสว่าง ก็ว่า.
• หน้าเริด    ว. อาการที่แสดงหน้าตาตื่น (ใช้แก่กริยาวิ่ง) เช่น เห็นแม่มาแต่ไกลก็วิ่งหน้าเริดเข้าไปหา, หน้าตั้ง ก็ว่า.
• ผ้าเช็คหน้า    ผ้าเช็ดหน้า
• ผ้าเช็ดหน้า    น. ผ้าผืนเล็กรูปสี่เหลี่ยมจัตุรัส สำหรับเช็ดหน้าซับเหงื่อเป็นต้น.
• สารฆ่าเชื้อบิด    คอคซิไดโอสแตท คาร์บาโซน โคลพิดอล ไดอะวีริดีน
• หันหน้าเข้าวัด    (สำ) ก. มุ่งหน้าเข้าวัดเพื่อถือศีลฟังเทศน์เป็นต้น.
• ดีจนไม่น่าเชื่อ    ดีเหลือเชื่อ
• ไม่น่าเชื่อถือที่สุด    เป็นเรื่องนิทาน

• เดินหน้าเชิดไปตามท้องถนน และถ่ายรูปของเธอเอาไว้
• # เดินหน้าเชิดไปตามท้องถนน และถ่ายรูปของเธอเอาไว้ #
• ผมขอลาออกเองดีกว่า หน้าเชิดอย่างมีศักดิ์ศรี