หัตถาจารย์ คือ

• น. ผู้ฝึกช้าง, หมอช้าง, ควาญช้าง. (ป. หตฺถาจริย).

• หัต     ก. ทำลาย. ( ป. , ส. หต).
• หัตถ     หัดถะ-, หัด น. มือ; ศอกหนึ่ง; งวงช้าง. ( ป. ; ส. หสฺต).
• หัตถา     กร มือ หัตถ์ พระหัตถ์
• ถา     ก. ถลา, โผลง; ลับ, ถูให้คม. (ไทยเดิม ถา ว่า โกน).
• จา     ( ถิ่น-พายัพ, อีสาน ) ก. พูด, กล่าว.
• จาร     ๑ จาน ก. ใช้เหล็กแหลมเขียนลงบนใบลานหรือศิลาเป็นต้นให้เป็นตัวหนังสือ เช่น จึงจารจารึกอันนี้ไว้อีกโสด. (ศิลาจารึกเขาสุมนกูฏ).
• หุตาจารย์    น. ผู้รู้ในการบูชา.
• อรรถกถาจารย์    น. อาจารย์ผู้แต่งอรรถกถา.
• หัตถาลังการ    น. สร้อยมือ.
• ปาจารย์    ปาจะรี, ปาจาน น. อาจารย์ของอาจารย์. (ป.; ส. ปฺราจารฺย = ปฺราคต + อาจารฺย).
• อาจารย์    น. ผู้สั่งสอนวิชาความรู้; คำที่ใช้เรียกนำหน้าชื่อบุคคลเพื่อแสดงความยกย่องว่ามีความรู้ในทางใดทางหนึ่ง. (ส.; ป. อาจริย).
• หัวหน้าอาจารย์ในสาขาวิชา    หัวหน้าอาจารย์ในแต่ละวิชา
• หัวหน้าอาจารย์ในแต่ละวิชา    หัวหน้าอาจารย์ในสาขาวิชา
• หัตถานึก    น. กองทัพช้าง, เหล่าทหารช้าง, เป็นส่วนหนึ่งแห่งกระบวนทัพโบราณ ซึ่งเรียกว่า จตุรงคพล จตุรงคโยธา จตุรงคเสนา หรือ จตุรงคินีเสนา มี ๔ เหล่า ได้แก่ ๑. หัตถานึก (กองทัพช้าง, เหล่าทหารช้าง) ๒. อัศวานึก (
• (วิทยาจารย์)    มาจาก วารสารวิทยาจารย์