หันเหียน คือ

• ก. เปลี่ยนท่าทาง, พลิกแพลง, เช่น รำร่ายหันเหียนเวียนละวัน หมายมั่นเข่นฆ่าราวี. (อิเหนา), เหียนหัน ก็ว่า.

• หัน     ๑ ก. ผันร่างไปทางใดทางหนึ่ง เช่น หันซ้าย คือ ผันร่างไปทางซ้าย หันขวา คือ ผันร่างไปทางขวา, ผินไปทางใดทางหนึ่ง เช่น
• หันเห     ก. เบนจากเดิม.
• เห     ก. เบนไป เช่น เหหัวเรือ, เขว เช่น เขาเหไปเข้าข้างศัตรู, เฉ เช่น รถยนต์เหออกนอกทาง.
• เหียน     ๑ ก. หัน เช่น เหียนใบเรือ. ๒ ก. มีอาการพะอืดพะอมคล้ายจะคลื่นไส้ เช่น รู้สึกเหียน ๆ, มักใช้เข้าคู่กับคำ คลื่น เป็น คลื่นเหียน.
• หี     น. อวัยวะสืบพันธุ์ของหญิงหรือสัตว์เพศเมียบางชนิด.
• เหี้ยนเตียน    เตียน เหี้ยน สิ้น หมด
• คลื่นเหียน    ก. มีอาการคลื่นไส้จะอาเจียน.
• ที่ทําให้หันเห    ที่ชักจูงใจ
• ทําให้หันเห    ทําให้เบี่ยงเบน ทําให้แตกต่างจากปกติ ทําให้เบี่ยนเบน
• หันเหจาก    เปลี่ยนความสนใจจาก เบนออกจาก เบี่ยงออกจาก
• หินดินเหนียว    หินเคลย์
• หินเหล็กไฟ    น. หินสำหรับใช้เหล็กตีให้เกิดประกายไฟเพื่อให้ติดชุดซึ่งทำด้วยด้ายหรือนุ่นเป็นต้น.
• ชวนคลื่นเหียน    น่าขยะแขยง น่ารังเกียจ น่าคลื่นไส้
• น่าคลื่นเหียน    ทำให้ป่วย น่ารังเกียจ
• รู้สึกคลื่นเหียน    พยายามอาเจียน