หินดินเหนียว คือ
"หินดินเหนียว" การใช้"หินดินเหนียว" อังกฤษ"หินดินเหนียว" จีน
- หิน ๑ น. ของแข็งที่ประกอบด้วยแร่ชนิดเดียวหรือหลายชนิดรวมตัวกันอยู่ตามธรรมชาติ. ๒ ( ปาก ) ว. ยากมาก เช่น ข้อสอบหิน, เข้มงวดมาก เช่น ครูคนนี้หิน,
- ดิน ๑ น. ชื่อธาตุอย่างหนึ่งในธาตุทั้ง ๔ คือ ดิน น้ำ ไฟ ลม, วัตถุธาตุของพื้นโลกที่ใช้สำหรับปลูกพืชผลหรือปั้นสิ่งต่าง ๆ เป็นต้น; แผ่นดิน เช่น
- ดินเหนียว ดินอาร์กิลลาเซียส ดินนวล ดิน มัตติกา ดินขาว
- เห ก. เบนไป เช่น เหหัวเรือ, เขว เช่น เขาเหไปเข้าข้างศัตรู, เฉ เช่น รถยนต์เหออกนอกทาง.
- เหนียว เหฺนียว ว. ดึงขาดยาก, ทนทานไม่หักไม่ขาดง่าย, แกะออกยาก, ไม่ยุ่ย, ไม่เปื่อย, เช่น กิ่งมะขามเหนียวมาก ด้ายหลอดเหนียวมาก มือเหนียวตีนเหนียว;
- หน น. ทาง, ทิศ, เช่น หนเหนือ หนใต้; ครั้ง, คราว, เช่น กี่หน; ที่, สถานที่, เช่น ถึงยามค่ำน้ำค้างลงพร่างพร้อย น้องจะลอยลมบนไปหนใด. (นิราศอิเหนา),
- หนี ก. ไปเสียให้พ้น, หลีกไปให้พ้น, เช่น หนีภัย หนีทุกข์; หลีกเลี่ยง เช่น หนีภาษี หนีโรงเรียน.
- กินเหนียว (ถิ่น-ปักษ์ใต้) ก. กินเลี้ยงในงานแต่งงาน.
- ข้นเหนียว คล้ายกาว ซึ่งให้น้ำเมือก ทาด้วยกาว หนืด เกี่ยวกับการ เต็มไปด้วยกาว เป็นน้ำเมือกเหนียว ข้น เหนียว เหนียวหนืด
- หินเขี้ยวหนุมาน เขี้ยวหนุมาน
- ห่อเหี่ยว ว. มีความรู้สึกหดหู่, สลดใจ, เช่น หมู่นี้อ่านหนังสือพิมพ์มีแต่ข่าวร้าย ๆ ทำให้รู้สึกห่อเหี่ยว.
- หันเห ก. เบนจากเดิม.
- หันเหียน ก. เปลี่ยนท่าทาง, พลิกแพลง, เช่น รำร่ายหันเหียนเวียนละวัน หมายมั่นเข่นฆ่าราวี. (อิเหนา), เหียนหัน ก็ว่า.
- กลายเป็นเหนียว ทำให้ยาก
- ดินเหนียวแดง ตมทะเลสีแดง