หุหนิงหงัน คือ

• น. ดอกบานไม่รู้โรย. (ช.).

• หน     น. ทาง, ทิศ, เช่น หนเหนือ หนใต้; ครั้ง, คราว, เช่น กี่หน; ที่, สถานที่, เช่น ถึงยามค่ำน้ำค้างลงพร่างพร้อย น้องจะลอยลมบนไปหนใด. (นิราศอิเหนา),
• นิ     ( โบ ) ใช้เสริมคำให้พยางค์สละสลวยขึ้น เช่น สนุกนิ สำนักนิ.
• นิง     ( โบ ) น. ลูกชายคนที่ ๑๑, นึง ก็ว่า.
• หง     ว. มีสีแดงเจือสีขาวทำให้สีแดงนั้นอ่อนลง เช่น หงเสน คือ สีแดงเสนผสมสีขาว, หงชาด คือ สีแดงชาดผสมสีขาว หงดิน คือ สีแดงเลือดหมูผสมสีขาว.
• งัน     ก. หยุดชะงัก เช่น นิ่งงัน, ไม่งอกงาม เช่น ต้นไม้งันไป, อาการที่ชะงักนิ่งอึ้งไปชั่วขณะเพราะคาดไม่ถึง ในคำว่า ตะลึงงัน.
• มังหงัน    น. ดอกมะพร้าว. (ช.).
• หงุงหงิง    ว. มีเสียงพูดกันเบา ๆ เช่น เด็ก ๆ คุยกันหงุงหงิง หนุ่มสาวคุยกันหงุง ๆ หงิง ๆ.
• หิ้งหนังสือ    ที่ตั้งหนังสือ
• หัวพุงหัวมัน    น. ส่วนที่มีพุงและมันซึ่งถือว่าเป็นส่วนที่ดีในตัวปลา, โดยปริยายหมายความว่า ส่วนที่ดีที่สุดเยี่ยมที่สุดในสิ่งใดสิ่งหนึ่ง.
• สิ่งหนุน    ขาหยั่ง สะพานที่มีโครงรับน้ำหนักข้างล่าง โครงค้ำ
• หนึ่งหมื่น    10000 หมื่น ๑๐๐๐๐
• ห่วงหน้าห่วงหลัง    ก. พะว้าพะวัง.
• หัวหน้าชั้น    หัวหน้านักเรียน เจ้าหน้าที่ของโรมันโบราณ เจ้าหน้าที่ชั้นผู้ใหญ่ในฝรั่งเศสหรืออิตาลี เจ้าเมือง
• ซึ่งหงุดหงิด    ซึ่งกลัดกลุ้ม ซึ่งหัวเสีย
• ซึ่งหงุดหงิดง่าย    ซึ่งกระสับกระส่ายง่าย