หุรัม คือ

• ว. ในเบื้องหน้า, ภพหน้า. (ป. หุรํ).

• รัม     เหล้ารัม เหล้า
• ห.ร.ม    ตัวหารร่วมมาก หารร่วมมาก
• ห.ร.ม.    ตัวหารร่วมมาก หารร่วมมาก
• รูหู    ช่องหู
• หิริ    หิหฺริ น. ความละอายใจ, ความละอายบาป. (ป.; ส. หฺรี).
• ปากไม่มีหูรูด    ว. ที่พูดพล่าม พูดพล่อย หรือพูดโดยไม่ยั้งคิดเสียก่อนว่าอะไรควรพูดหรือไม่ควรพูด.
• หิม    หิมมะ- น. ละอองน้ำในอากาศที่แปรสภาพเป็นของแข็งเพราะอุณหภูมิต่ำ ลักษณะฟูเป็นปุย ลอยลงมาจากท้องฟ้า; ความหนาว, ความเยือกเย็น; ฤดูหนาว. (ป., ส.).
• หิม-    หิมมะ- น. ละอองน้ำในอากาศที่แปรสภาพเป็นของแข็งเพราะอุณหภูมิต่ำ ลักษณะฟูเป็นปุย ลอยลงมาจากท้องฟ้า; ความหนาว, ความเยือกเย็น; ฤดูหนาว. (ป., ส.).
• หุ้ม    ก. เอาสิ่งที่เป็นแผ่นโอบคลุมอีกสิ่งหนึ่ง, อาการที่สิ่งซึ่งมีลักษณะเป็นแผ่น กาบหรือเปลือกเป็นต้น โอบคลุมของอีกสิ่งหนึ่ง เช่น หนังหุ้มกระดูก กาบกล้วยหุ้มหยวกเปลือกหุ้มกระพี้ รองเท้าหุ้มส้น.
• ห่ม    ๑ ก. ขย่ม เช่น เด็กห่มกิ่งพุทรา ห่มเสาเข็ม. ๒ ก. ใช้ผ้าเป็นต้นคลุมหรือพันสิ่งใดสิ่งหนึ่งทั้งหมดหรือเพียงบางส่วน เช่น ห่มผ้า ห่มสไบ เอาผ้าไปห่มต้นโพธิ์.
• หิรัญ    หิรัน, หิรันยะ- น. เงิน, บางแห่งว่า ทอง ก็มี แต่โดยทั่วไปหมายถึง เงิน. (ป. หิรญฺ; ส. หิรณฺย).
• หิรัญ-    หิรัน, หิรันยะ- น. เงิน, บางแห่งว่า ทอง ก็มี แต่โดยทั่วไปหมายถึง เงิน. (ป. หิรญฺ; ส. หิรณฺย).
• หิรัญบัฏ    หิรันยะบัด น. แผ่นเงินที่จารึกราชทินนามสำหรับพระราชทานแก่พระสงฆ์และขุนนางผู้ใหญ่.
• หิรัณย    หิรันยะ-, หิรัน น. ทองคำ, เงิน. (ส.).
• หิรัณย-    หิรันยะ-, หิรัน น. ทองคำ, เงิน. (ส.).