หูชอง คือ
- น. เชือกใบลานสำหรับมัดลานหนังสือ.
- หู น. ส่วนหนึ่งของร่างกายคนและสัตว์ ทำหน้าที่สำหรับฟังเสียง; ส่วนแห่งสิ่งของที่ทำไว้หิ้ว แขวน ร้อย หรือรูดเข้าออก เช่น หูกระทะ หูมุ้ง หูกางเกง หูถุง;
- ชอง น. ชื่อชนกลุ่มน้อยเผ่าหนึ่งในตระกูลมอญ-เขมร มีมากทางตอนเหนือของจังหวัดจันทบุรี, เรียกตัวเองว่า สำเร หรือ ตำเหรด, เขมรเรียกว่า พวกปอร.
- อง น. คำนำหน้านามของบุคคลซึ่งเป็นเชื้อพระวงศ์ของกษัตริย์ญวน เช่น องเชียงสือ องเชียงชุน,
- ห้องเลคเชอร์ ห้องบรรยาย
- ช่ำชอง ก. ชำนิชำนาญ.
- ช่ําชอง จัดเจน ชํานิชํานาญ สันทัดจัดเจน เชี่ยวชาญ ชํานาญ สันทัด เจนจัด ถนัด เก่ง ซึ่งจัดเจน ซึ่งมีประสบการณ์ ซึ่งได้รับการฝึกฝน โชกโชน คล่องแคล่ว ชํานิ เก่งกาจ ์ชํานาญ
- พืชองุ่น ไม้เถาวัลย์ ต้นองุ่น
- ห้อง น. ส่วนของเรือนหรือตึกเป็นต้นที่มีฝากั้นเป็นตอน ๆ; ตอน เช่น พระพุทธคุณเก้าห้อง; ชั้น เช่น ห้องฟ้า.
- ของที่ชอบ สิ่งที่ชอบ
- ที่ช่ําชอง ที่ชํานาญ ที่มีประสบการณ์
- ผู้ช่ําชอง ผู้ชํานาญ ผู้เชี่ยวชาญ มืออาชีพ มือเก่า มือเก๋า คนมีฝีมือ ผู้ชํานิชํานาญ
- ชอบฟ้องร้อง ชอบถกเถียง ชอบโต้แย้ง เกี่ยวกับการดำเนินคดี เกี่ยวกับการฟ้องร้อง
- หัวเมือง น. เมืองอื่นนอกจากเมืองหลวง; (ปาก) ต่างจังหวัด; (โบ) เมืองใหญ่ที่มีเมืองน้อยมาขึ้น.
- หัวเรื่อง น. ถ้อยคำหรือวลีที่แสดงสาระสำคัญของเรื่องซึ่งเขียนไว้ที่ต้นเรื่อง.
- หิ้วท้อง ก. ทนรอจนกว่าจะได้กิน.
มือถือ