อปโลกน์ คือ

• ๑
  อะปะโหฺลก, อุปะโหฺลก, อุบปะโหฺลก
  ก. ยกกันขึ้นไป เช่น อุปโลกน์ให้เป็นหัวหน้า. (ป. อปโลกน).
  ๒
  อะปะโหฺลก
  ว. ที่บอกเล่า เช่น คำอปโลกน์. (ป. อปโลกน).

• อป     อะปะ- คำประกอบหน้าศัพท์ที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤต มีความหมายว่า ไม่, ปราศจาก, เช่น อปมงคล = ไม่เป็นมงคล, ปราศจากมงคล. ( ป. , ส. ).
• โล     กิโลกรัม กก. กิโล ก.ม. กม. กิโลเมตร กิโลวัตต์ต่อชั่วโมง ก.ก.
• โลก     โลก, โลกะ-, โลกกะ- น. แผ่นดิน, โดยปริยายหมายถึงหมู่มนุษย์ เช่น ให้โลกนิยม; ส่วนหนึ่งแห่งสกลจักรวาล เช่น มนุษยโลก เทวโลก พรหมโลก โลกพระอังคาร; (
• ลก     ว. หก; ( โบ ) เรียกลูกชายคนที่ ๖ ว่า ลก, คู่กับ ลูกหญิงคนที่ ๖ ว่า อก.
• กน     ๑ น. เรียกคำหรือพยางค์ที่มีตัว ญ ณ น ร ล ฬ สะกด ว่า แม่กน หรือ มาตรากน. ๒ ( โบ ) ก. มัว, คอย, เฝ้า, เช่น จะกนกินแต่น้ำตาอนาทร. ( นิ. ลอนดอน
• อุปโลกน์    อุปะโหฺลก, อุบปะโหฺลก ก. ยกกันขึ้นเป็น เช่น อุปโลกน์ให้เป็นหัวหน้า, อปโลกน์ ก็ว่า. (ป. อปโลกน).
• เป็นรูปโลก    ทั้งโลก
• (โลกนิติ)    มาจาก แบบเรียนกวีนิพนธ์ โลกนิติคำโคลง
• วิโลกนะ    วิโลกะนะ ก. แลดู, ตรวจตรา. (ป., ส.).
• แกนโลก    n. ใจกลาง หรือจุดศูนย์กลางของโลก ตัวอย่างการใช้: ฤดูกาลถูกกำหนดโดยตำแหน่งแกนโลกที่นับเนื่องจากดวงอาทิตย์
• โลกนาถ    โลกกะ- น. ผู้เป็นที่พึ่งของโลก, ทางพระพุทธศาสนาหมายถึง พระพุทธเจ้า. (ป., ส.).
• ตรีโลกนาถ    -โลกกะนาด น. พระพุทธเจ้า, พระอินทร์, พระศิวะ. (ส. ตฺริโลกนาถ).
• มุโขโลกนะ    -โลกะนะ ว. เห็นแก่หน้า, เห็นแก่พวก, เช่น เขาเป็นคนมุโขโลกนะ. (ป.).
• อาโลกนะ    -โลกะนะ น. การดู, การเห็น; การตรึกตรอง.
• มนุษย์จากนอกโลก    มนุษย์ต่างดาว