อพพะ คือ
อะพะพะ
น. ชื่อจำนวนนับอย่างสูง เท่ากับโกฏิยกกำลัง ๑๑. (ป.).
- พะ ๑ น. เพิงที่ต่อปะเข้าไปกับด้านสกัดของเรือน, พะเพิง เพิง หรือ เพิงพะ ก็เรียก. ก. พักพิงหรือแอบอิงอาศัย เช่น ลูกมาพะพ่อแม่อยู่, พะพิง ก็ว่า;
- ทัพพะ ทับพะ- น. เครื่องใช้ต่าง ๆ, สมบัติ, เงิน, มักใช้ประกอบส่วนหน้าสมาส. (ป.).
- ปุพพะ ปุบพะ ว. บุพ, บุพพะ. (ป.).
- สัพพะ ว. สรรพ, ทุกสิ่ง, ทั้งปวง, ทั้งหมด. (ป. สพฺพ; ส. สรฺว).
- โผฏฐัพพะ โผดถับพะ- น. สิ่งที่มาถูกต้องกาย คือ สิ่งที่เย็น ร้อน อ่อน แข็ง หยาบ ละเอียด. (ป.).
- ปุพพะภัททะ -พัดทะ, บุบพะพัดทฺระบด, บุระพะพัดทฺระบด น. ดาวฤกษ์ที่ ๒๕ มี ๒ ดวง เห็นเป็นรูปราชสีห์ตัวผู้หรือเพดานตอนหน้า, ดาวโปฐบท ดาวแรดตัวผู้ หรือ ดาวหัวเนื้อทราย ก็เรียก.
- ต้นพอพพรา populus คัตทันวูด แอสเพน
- แอพพลิเคชั่น โปรแกรมใช้งาน โปรแกรมประยุกต์ โปรแกรมคอมพิวเตอร์
- หม้อพะเนียง พะเนียง
- ทัพพี น. เครื่องตักข้าวและแกงมีรูปร่างคล้ายช้อน แต่ใหญ่กว่า ทำด้วยทองเหลืองเป็นต้น, ทรพี ก็ว่า. (ป. ทพฺพิ; ส. ทรฺวี).
- บุพพ บุบพะ- ว. ก่อน, ทีแรก; เบื้องต้น, เบื้องหน้า. (ป. ปุพฺพ; ส. ปูรฺว).
- บุพพ- บุบพะ- ว. ก่อน, ทีแรก; เบื้องต้น, เบื้องหน้า. (ป. ปุพฺพ; ส. ปูรฺว).
- ปุพพ ปุบพะ ว. บุพ, บุพพะ. (ป.).
- ปุพพ- ปุบพะ ว. บุพ, บุพพะ. (ป.).
- รพะ รบ, ระพะ, ระพา น. เสียงร้อง, เสียงดัง, เสียงเอิกเกริก. (ป., ส. รว).
มือถือ