อะเคื้อ คือ

• (กลอน) ว. งาม เช่น ถนัดดั่งเรียมเห็นองค์ อะเคื้อ. (ลอ).

• เค     โพแทสเซียม ตัวเค
• เคื้อ     ๑ ( กลอน ) ว. งาม, โดยมากเป็น อะเคื้อ. ๒ ( ถิ่น ; กลอน ; โบ ) น. เครือ, เชื้อสาย, เช่น เคื้อคู ว่า เชื้อสายของครู. ( ม. คำหลวง กุมาร).
• อะดักอะเดื่อ    ว. อึดอัดเต็มทน, คับใจเต็มทน.
• เคอะเขิน    v. มีท่าทีไม่แนบเนียน , , ชื่อพ้อง: อาย, เขิน, เก้อเขิน, เขินอาย คำตรงข้าม: กล้า, มั่นใจ ตัวอย่างการใช้: เมื่ออยู่ต่อหน้าสาธารณะชน เขาจะต้องเคอะเขินเป็นประจำ
• ความเคอะเขิน    ความงุ่มง่าม ความเงอะงะ ความเป็นคนบ้านนอก ชีวิตบ้านนอก นิสัยบ้านนอก บรรยากาศบ้านนอก ลักษณะบ้านนอก
• ยางไม้อะเคเชีย    ยางไม้อะราบิก
• สถานการณ์ที่เคอะเขิน    สถานการณ์ที่น่าอึดอัดใจ
• อะเลคซันดร์ สเครียบิน    สเครียบิน อะเลคซันดร์ นีโกลาเยวิช สเครียบิน
• เคอะ    ว. มีท่าทีไม่แนบเนียน.
• อะเอื้อย    ว. เจื้อยแจ้ว, เอื่อย ๆ, (ใช้แก่เสียง).
• อะดักอะเดี้ย    ว. อึดอัดเต็มทน, คับใจเต็มทน.
• เบอะเฉอะ    เทอะทะ เบอะ เบอะบะ
• เลอะเทอะ    ว. เปรอะเปื้อน เช่น ขุดดินมือเลอะเทอะ กินข้าวหกเลอะเทอะ, เลเพลาดพาด เช่น วางข้าวของไว้เลอะเทอะ, โดยปริยายหมายความว่า เลื่อนเปื้อน, เหลวไหล, ไม่ได้เรื่อง, เช่น คนเมาพูดจาเลอะเทอะ, โบราณใช้ว่าเลอะเพอะ
• อะอื้อ    (โบ) ว. อื้ออึง, อื้อฉาว.
• เครื่องเพาะเชื้อ    คนที่ครุ่นคิด คนเพาะเชื้อ คนใช้เครื่องฟักไข่ เครื่อง ฟักไข่ เครื่องฟักไข่ เครื่องอบ