อัคคะ คือ

• อักคะ
  ว. เลิศ, ยอด. (ป.; ส. อคฺร).

• คค     กระทรวงคมนาคม
• คะ     ๑ คำกร่อนของคำหน้าซึ่งซ้ำกับคำหลังในคำที่มี ค เป็นพยัญชนะต้นในบทกลอน เช่น ครื้นครื้น กร่อนเป็น คะครื้น โครมโครม กร่อนเป็น คะโครม
• นัคคะ    นักคะ- (แบบ) ว. เปลือยกาย เช่น นัคสมณะ ว่า ชีเปลือย. (ป. นคฺค).
• มัคคะ    มักคะ- (แบบ) น. ทาง. (ดู มรรค). (ป. มคฺค; ส. มรฺค).
• มุคคะ    มุกคะ น. ถั่วเขียว. (ป. มุคฺค).
• ลัคคะ    ว. ซึ่งติดต่อกัน, เกี่ยวพัน. (ป.; ส. ลคฺน).
• สัคคะ    น. สวรรค์. (ป.; ส. สฺวรฺค).
• เอตทัคคะ    เอตะ- น. ผู้ยอดเยี่ยมในทางใดทางหนึ่งเป็นพิเศษ. (ป.).
• อัคคิ    อักคิ, อักคี น. ไฟ. (ป. อคฺคิ; ส. อคฺนิ).
• อัคคี    อักคิ, อักคี น. ไฟ. (ป. อคฺคิ; ส. อคฺนิ).
• อุรคะ    น. “ผู้ที่ไปด้วยอก” คือ งู, นาค. (ป. อุรค ว่า ไปด้วยอก).
• อัคคีภัย    น. ภัยที่เกิดจากไฟ, ไฟไหม้.
• อึงคะนึง    ว. เอะอะ, อื้ออึง.
• ชักคะเย่อ    ดึง ชักกะเย่อ ชักเย่อ รั้ง
• อัจฉริยบุคคล    น. บุคคลผู้มีปัญญาความสามารถเยี่ยมยอดมาแต่กำเนิด.