อังศุก คือ
-สุก
น. ผ้าอย่างบาง. (ส.).
- อัง ก. นำไปใกล้ ๆ ไฟเพื่อให้ร้อนหรือบรรเทาความหนาวเป็นต้น, โดยปริยายหมายถึงอาการที่คล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น เอามืออังหน้าผากดูว่าร้อนหรือไม่.
- อังศุ น. สาย, ทาง, เส้น, แถว; แสง, รัศมี. ( ส. อํศุ; ป. อํสุ).
- อังศุธร น. พระอาทิตย์. (ส.).
- อังศุมาลี น. พระอาทิตย์. (ส.).
- ยับยั้งศึก ห้ามทัพ ห้ามศึก
- (พงศ. เหนือ) มาจาก ลิลิตพงศาวดารเหนือ สมเด็จพระมหาสมณเจ้า กรมพระยาปวเรศ วริยาลงกรณ์ ทรงพระนิพนธ์, ฉบับโรงพิมพ์ไท ร.ศ. ๑๒๗
- อ่างศีลจุ่ม ที่ใส่น้ำมันของตะเกียง รูปแบบอักขระ ลักษณะหรือรูปแบบของตัวอักขระที่เขียนหรือประดิษฐ์ขึ้น เช่น ตัวอักขระ อ่างน้ำมนต์ แท่นใส่น้ำมนต์ แบบ ขนาด และรูปร่างของตัวอักขระ โดยทั่วไปจะหมายถึงตัวอักษรและตัวเลข
- อินทรวงศ์ อินทฺระ- น. ชื่อฉันท์ ๑๒ แบบหนึ่ง หมายความว่า ฉันท์ที่มีสำเนียงไพเราะดุจเสียงปี่ของพระอินทร์ วรรคหน้ามี ๕ คำ วรรคหลังมี ๗ คำ รวม ๒ วรรค เป็น ๑ บาท นับ ๒ บาท เป็น ๑ บท คำที่ ๓ ของวรรคหน้ากับคำที่ ๑ ท
- ก่อ ๑ ก. ทำให้เกิดขึ้น มีขึ้น หรือเป็นรูปขึ้น เช่น ก่อไฟ ก่อสงคราม ก่อตึก. ๒ น. ชื่อไม้ต้นหลายชนิดหลายสกุลในวงศ์ Fagaceae บางชนิดผลมีเนื้อในกินได้ รสมัน, ปักษ์ใต้เรียก กอ. ๓ (ถิ่น-พายัพ) น. ปลาช่อน. (ดู
- ก้อ ๑ ว. แสดงอาการเจ้าชู้ เช่น ไก่ก้อ. ๒ น. ชนชาวเขาพวกหนึ่ง ในตระกูลทิเบต-พม่า มีอยู่ทางแถบเหนือของไทย คล้ายพวกมูเซอ, อีก้อ ก็เรียก.
- ก๊อ (ถิ่น-พายัพ) น. ทับทิม เช่น ต้นก๊อ ว่า ต้นทับทิม. (พจน. ๒๔๙๓).
- อัก น. เครื่องสำหรับคัดด้ายหรือไหม มีรูปคล้ายระวิง สำหรับพันด้ายหรือไหมเป็นตอน ๆ ตามลำดับเส้นใหญ่และเล็ก.
- อั้ก ว. เสียงดังเช่นนั้นอย่างเสียงทุบแผ่นหลังด้วยกำปั้นหรือเสียงดื่มน้ำอย่างเร็วเป็นต้น.
- อั๊ก ว. เสียงดังเช่นนั้นอย่างเสียงทุบแผ่นหลังด้วยกำปั้นหรือเสียงดื่มน้ำอย่างเร็วเป็นต้น.
- อิก (ปาก) ว. อีก.
มือถือ