เชิงเยาะเย้ย คือ

• ถากถาง
  เหน็บแนม
  แดกดัน

• เชิง     ๑ น. ตีนซึ่งเป็นฐานที่ตั้งของบางสิ่งบางอย่าง เช่น เชิงเทียน เชิงเขา เชิงกำแพง, ชายหรือปลายของบางสิ่งบางอย่างที่ยื่นออกมา เช่น เชิงตะพาบน้ำ
• ชิ     อ. คำที่เปล่งออกมาเมื่อรู้สึกโกรธหรือไม่ชอบใจเป็นต้น.
• ชิง     ๑ ก. แข่ง, แข่งขัน, เช่น ชิงรางวัล ชิงทุน, แย่ง เช่น ชิงอำนาจ. ๒ ( ถิ่น-ปักษ์ใต้ ) น. ต้นกะพ้อ. ( ดู กะพ้อ ๒ ).
• เยา     ๑ น. อาการที่ทองไม่แล่นติดต่อกันโดยตลอดในการหล่อ. ๒ ว. เบา, อ่อน, น้อย เช่น ราคาเยา, มักใช้เข้าคู่กับคำ ย่อม เป็น ย่อมเยา เช่น ราคาย่อมเยา.
• เยาะ     ก. พูดหรือแสดงกิริยาให้เจ็บใจช้ำใจ โดยย้ำถึงความเสียเปรียบ ความด้อยกว่า หรือความผิดพลาด เช่น เยาะว่า ไหนว่าเก่งนัก ทำไมสอบตก.
• เยาะเย้ย     ก. ค่อนว่าหรือแสดงกิริยาซ้ำเติมให้ได้อาย ให้ช้ำใจเจ็บใจ ให้โกรธ.
• ยา     น. สิ่งที่ใช้แก้หรือป้องกันโรค หรือบำรุงร่างกาย เรียกชื่อต่าง ๆ กัน คือ เรียกตามลักษณะก็มี เช่น ยาผง ยาเม็ด ยาน้ำ เรียกตามสีก็มี เช่น ยาแดง
• เย้     ว. เอียงจนเสียรูปโดยมีอาการทำท่าจะทลายลง เช่น ห้องแถวเย้จวนจะพัง, เฉ, ไม่ตรง, เบนหรือเอียงไป, เช่น เขียนหนังสือแถวเย้.
• เย้ย     ก. พูดหรือกระทำให้ได้อาย ให้เจ็บใจ ให้โกรธ.
• อย่างเยาะเย้ย    อย่างเย้ยหยัน อย่างประชดประชัน
• ผู้เยาะเย้ย    ผู้ถากถาง ผู้เย้ยหยัน ผู้เสียดสี ผู้เหน็บแนม
• พูดหรือเขียนเรื่องเยาะเย้ย    พูดหรือเขียนเรื่องประชดประชัน พูดหรือเขียนเรื่องล้อเลียน
• การพูดเยาะเย้ย    การล้อเลียน การเสียดสี สิ่งที่เยาะเย้ย
• การเยาะเย้ย    การขุดคุ้ย คำพูดทิ่มแทง คำพูดเย้ยหยัน คำพูดทิ่มแทงใจ การดูถูก การหัวเราะเยาะ การเย้ยหยัน การค่อนขอด การถากถาง การหยัน การเหน็บแนม การเหยียดหยาม การเยาะหยัน
• คำเยาะเย้ย    คำสบประมาท การกระทำที่แปลกประหลาด การพูดคำดังกล่าว คำคม คำตบลตะแลง คำพูดที่ฉลาด คำเล่นลิ้น vt. ฝ่าวงล้อมออกมา สิ่งที่แปลกประหลาด