เปรื้อย คือ

• เปฺรื้อย
  ว. คล่อง เช่น พูดเปรื้อย ว่า พูดคล่อง.

• เปร     เปฺร ก. เบนไป, เซไป, เอนไป, หลีกไป.
• ปร     ปะระ-, ปอระ- ว. อื่น, ใช้เป็นบทหน้าสมาส เช่น ปรปักษ์ ปรโลก. ( ป. ).
• รื้อ     ก. แยกออกหรือถอดออกเป็นต้นจากสิ่งที่เป็นรูปแล้วให้เสียความเป็นกลุ่มก้อนของรูปเดิม เช่น รื้อบ้าน รื้อหลังคา รื้อข้าวของกระจุยกระจาย; เอาขึ้นมาใหม่
• อย     อะยะ-, อะยัด น. เหล็ก. ( ป. อย; ส. อยสฺ).
• รอยเปรอะ    รอยด่าง จุดด่างพร้อย รอยเลอะ รอยเปื้อน จุดด่าง รอยด่างพร้อย
• อย่างเปรยๆ    อย่างเป็นนัย
• มีรอยเปรอะ    มีควันพุ่งโขมง มีรอยด่างพร้อย มีรอยเปื้อน สกปรก
• อย่างหาที่เปรียบมิได้    ยอดเยี่ยม อย่างหาตัวจับยาก
• อย่างเป็นประจํา    อย่างสม่ําเสมอ อย่างเป็นนิสัย
• เป็นรอยเปรอะเปื้อน    เป็นรอยด่าง
• มีรอยเปรอะเปื้อน    เป็นจุด ๆ ไม่เข้าเกณฑ์
• ไม่มีรอยเปรอะเปื้อน    มีสีเดียว ไม่มีจุด ไม่มีจุดด่างพร้อย ไม่มีมลทิน ไม่มีราคี ไม่มีแต้ม
• เปรู    n. ชื่อสาธารณรัฐอยู่ในอเมริกาใต้ ริมมหาสมุทรแปซิฟิก เมืองหลวงชื่อ ลิมา ชื่อพ้อง: ประเทศเปรู ตัวอย่างการใช้: สำหรับในทวีปอเมริกาใต้อย่างประเทศใหญ่บราซิลมีคนไทยเพียง 30 คน เปรูมีแค่ 2 คน
• เปื่อย    ว. ที่ขาดง่าย เช่น ด้ายเปื่อย, ที่หลุดจากกันง่าย เช่น ผ้าเปื่อย, ยุ่ยง่าย เช่น เนื้อเปื่อย, ที่มีน้ำเหลืองเยิ้ม เช่น แผลเปื่อย.
• การเปรียบเทียบอย่างพิศดาร    ความนึกเปรียบเทียบ