เป็นสะเก็ดแผล คือ

• ปกคลุมไปด้วยสะเก็ดแผล
  เป็นหิด
  ตกสะเก็ด

• เป็น     ๑ ก. คำกริยาสำหรับแสดงความสัมพันธ์ระหว่างคำกับคำเพื่อให้เห็นว่าคำหน้าและคำหลังมีภาวะ คือ ความมี ความเป็น เกี่ยวข้องกันอย่างไร เช่น ท่านเป็นเจ้า
• เป็นสะเก็ด     ตกสะเก็ด ขาด ๆ วิ่น ๆ ดูfragmental เป็นชิ้น เป็นเศษ ไม่ปะติดปะต่อกัน เป็นขุย เป็นเกล็ด แห้งกรัง
• สะ     ๑ ว. สวย. ๒ ก. ใส่หรือสุมเพื่อกันไว้ เช่น เอาหนามสะ.
• สะเก็ด     น. ชิ้นย่อยของไม้หรือหินเป็นต้นที่ตัดหรือแยกออกจากส่วนใหญ่ เช่น สะเก็ดไม้; เลือดและน้ำเหลืองซึ่งแห้งติดกรังอยู่ที่ปากแผล เช่น สะเก็ดแผล;
• สะเก็ดแผล     คราบ สะเก็ด
• เก     ว. ไม่ตรงตามแนว, ไม่เป็นระเบียบ, (ใช้แก่ของที่เป็นซี่เป็นลำ) เช่น ฟันเก ขาเก; ไม่ยอมปฏิบัติตามระเบียบ; เกะกะ, เกเร; ( ปาก )
• เก็ด     ( ถิ่น-พายัพ ) น. ชื่อไม้ต้นหลายชนิดในสกุล Dalbergia วงศ์ Leguminosae เช่น เก็ดดำ เก็ดแดง เนื้อไม้ใช้ทำเครื่องเรือนได้.
• ก็     ๑ สัน. แล้ว, จึง, ย่อม, เช่น พอหันหน้ามาก็พบเขาทำดีก็ได้ดี. ๒ นิ. ไขความ เช่น ถึงแก่กรรมก็ตายนั่นเอง ประสาทพิการก็บ้านั่นเอง,
• แผล     แผฺล น. เนื้อหนังที่แตกแยกออกเพราะเป็นโรคหรือถูกของมีคมเป็นต้น เช่น ขาเป็นแผล; รอยชำรุด เช่น ทุเรียนเป็นแผล เนื้อผลไม้เป็นแผล.
• ผล     น. ลูกไม้ เช่น ผลมะม่วง ผลมะปราง; สิ่งที่เกิดจากการกระทำ เช่น ผลแห่งการทำดี ผลแห่งการทำชั่ว; ประโยชน์ที่ได้รับ เช่น ทำนาได้ผล เรียนได้ผล;
• สะเก็ดแผลหรือสะเก็ดผิวหนัง    เปลือกตะกอนในเหล้าองุ่น
• ปกคลุมไปด้วยสะเก็ดแผล    เป็นสะเก็ดแผล เป็นหิด
• เกิดแผลเปื่อย    กลายเป็นแผลเปื่อย ทำให้เกิดแผลเปื่อย
• ทำให้เกิดแผลเปื่อย    กลายเป็นแผลเปื่อย เกิดแผลเปื่อย
• ซึ่งเป็นสะเก็ด    ซึ่งเป็นคราบ