เกิดแผลเปื่อย คือ

• กลายเป็นแผลเปื่อย
  ทำให้เกิดแผลเปื่อย

• เก     ว. ไม่ตรงตามแนว, ไม่เป็นระเบียบ, (ใช้แก่ของที่เป็นซี่เป็นลำ) เช่น ฟันเก ขาเก; ไม่ยอมปฏิบัติตามระเบียบ; เกะกะ, เกเร; ( ปาก )
• เกิด     ก. เป็นขึ้น, มีขึ้น, กำเนิด; มีขึ้นเป็นขึ้นโดยกะทันหัน เช่น เกิดตายไปเสียก่อนที่จะได้รับมรดก เกิดฝนตกลงมา.
• แผล     แผฺล น. เนื้อหนังที่แตกแยกออกเพราะเป็นโรคหรือถูกของมีคมเป็นต้น เช่น ขาเป็นแผล; รอยชำรุด เช่น ทุเรียนเป็นแผล เนื้อผลไม้เป็นแผล.
• แผลเปื่อย     แผลพุพอง แผลอักเสบ แผลเป็นหนอง
• ผล     น. ลูกไม้ เช่น ผลมะม่วง ผลมะปราง; สิ่งที่เกิดจากการกระทำ เช่น ผลแห่งการทำดี ผลแห่งการทำชั่ว; ประโยชน์ที่ได้รับ เช่น ทำนาได้ผล เรียนได้ผล;
• เปื่อย     ว. ที่ขาดง่าย เช่น ด้ายเปื่อย, ที่หลุดจากกันง่าย เช่น ผ้าเปื่อย, ยุ่ยง่าย เช่น เนื้อเปื่อย, ที่มีน้ำเหลืองเยิ้ม เช่น แผลเปื่อย.
• อย     อะยะ-, อะยัด น. เหล็ก. ( ป. อย; ส. อยสฺ).
• ทำให้เกิดแผลเปื่อย    กลายเป็นแผลเปื่อย เกิดแผลเปื่อย
• เกิดรอยแผลเป็น    ทิ้งรอยแผลเป็น ทำให้เกิดเเผลเป็น
• เป็นสะเก็ดแผล    ปกคลุมไปด้วยสะเก็ดแผล เป็นหิด ตกสะเก็ด
• แผลเก่า    (สำ) น. ความเจ็บช้ำที่ฝังใจอยู่ไม่รู้ลืม.
• ทิ้งรอยแผลเป็น    เกิดรอยแผลเป็น ทำให้เกิดเเผลเป็น
• รอยแผลเป็น    รอยบาก รอยแผล แผลเป็น จุด ตําหนิ ปาน รอย เส้น ไฝ
• แผลเป็น    น. แผลที่หายแล้ว แต่ยังมีรอยอยู่.
• สะเก็ดแผล    คราบ สะเก็ด