เภรวะ คือ

• -ระ-
  น. ความขลาด, ความกลัว. (ป.).

• ภร     ค้ําจุน เลี้ยงดู
• รวะ     น. เสียงดัง, เสียงเอิกเกริก, เสียงอึง, เสียงร้องคร่ำครวญ. ก. ร้อง, ร้องไห้. ( ป. , ส. ).
• วะ     ๑ ว. บ๊ะ, คำที่เปล่งออกมาแสดงอารมณ์ผิดคาดหรือผิดหวังเป็นต้น, อุวะ หรือ ว้า ก็ว่า;
• เภริ    น. กลอง เช่น อินทเภรี ชัยเภรี, บางทีใช้เป็น ไภรี หรือ ไภริน ก็มี. (ป.).
• เภรี    น. กลอง เช่น อินทเภรี ชัยเภรี, บางทีใช้เป็น ไภรี หรือ ไภริน ก็มี. (ป.).
• ชัยเภรี    ไชยะ- น. ชื่อกลองชนิดหนึ่ง. (ส.).
• คารวะ    คาระ- น. ความเคารพ, ความนับถือ. ก. แสดงความเคารพ. (ป.).
• วิรวะ    วิระ- น. การร้อง, การเปล่งเสียง, การตะโกน; เสียงเกรียวกราว, เสียงเรียกร้อง. (ป., ส.).
• ภรู    พฺรู น. คิ้ว. (ส. ภฺรู; ป. ภู).
• มีคารวะ    นอบน้อม มีกิริยาเรียบร้อย ได้รับการอบรมมา
• การคารวะ    การคํานับ การถวายความเคารพ การถวายบังคม การถอนสายบัว การแสดงความนับถือ การแสดงความเคารพ การค้อมตัวลง
• คำคารวะ    การยิงสลุต การวันทยาหัตถ์ การแสดงความเคารพ
• สัมมาคารวะ    น. ความเคารพนบนอบ เช่น พูดกับผู้ใหญ่ต้องมีสัมมาคารวะ.
• ภรณี    พะระนี น. ดาวฤกษ์ที่ ๒ มี ๓ ดวง เห็นเป็นรูปแม่ไก่, ดาวก้อนเส้า ก็เรียก. (ป., ส.).
• ภรต    พะรด, พะระตะ-, พะรดตะ- น. ผู้เต้นรำ, ผู้แสดงละคร. (ส.).