เยภุย คือ

• เยพุยยะ-
  ว. มาก, ชุกชุม. (ป.).

• เยภุย-    เยพุยยะ- ว. มาก, ชุกชุม. (ป.).
• เยภุยนัย    น. วิธีที่คนส่วนมากใช้. (ป. เยภุยฺยนย).
• เยภุยยะ    เยพุยยะ- ว. มาก, ชุกชุม. (ป.).
• เยภุยสิกา    น. ความเห็นข้างมาก. (ป. เยภุยฺยสิกา).
• โพยภัย    น. อันตราย, โพย ก็ว่า.
• เยีย    ๑ น. เรียกไก่ตัวผู้ที่มีรูปร่างคล้ายไก่ตัวเมียว่า ไก่เยีย. (เทียบ ข. ญี ว่า สัตว์ตัวเมีย). ๒ (ถิ่น) ก. ทำ. ๓ น. ยุ้งข้าว. (ไทยใหญ่). ๔ ว. งามยิ่ง, งามเพริศพริ้ง, เยียรยง.
• เย้ย    ก. พูดหรือกระทำให้ได้อาย ให้เจ็บใจ ให้โกรธ.
• ยั้วเยี้ย    ว. อาการที่คนหรือสัตว์จำนวนมากเคลื่อนไหวขวักไขว่ไปมา เช่น ลูกเต้ายั้วเยี้ยไปหมด หนอนไต่กันยั้วเยี้ย ฝูงลิงไต่ยั้วเยี้ยอยู่บนยอดไม้.
• คำเย้ย    การทำเสียงหยอกล้อเจ้าบ่าวเจ้าสาวในวันแต่งงาน คำหยอกล้อ
• พเยีย    พะเยีย น. พวงดอกไม้. (ข. ภฺ).
• ยักเยื้อง    ว. เลี่ยงไป, ไม่ตรงไปตรงมา, เช่น ถามเรื่องหนึ่ง แต่พูดยักเยื้องไปตอบอีกเรื่องหนึ่ง, ดัดแปลง เช่น ทำยักเยื้อง, เยื้องยัก ก็ว่า.
• ยัดเยียด    ก. เบียดกันแน่น, แออัดกันแน่น, เช่น คนเบียดเสียดยัดเยียดกัน; ขืนหรือแค่นให้โดยผู้รับไม่เต็มใจรับ เช่น ยัดเยียดขายให้, เยียดยัด ก็ว่า, ใช้เพียง ยัด คำเดียวก็มี.
• ยันเย้า    ก. ปล้ำ; หยอก.
• ยับเยิน    ว. ป่นปี้ เช่น เสียการพนันยับย่อย เสียหายยับเยิน, ย่อยยับ ก็ว่า. ก. ถูกทำลาย, เสียหาย, เช่น เขาเล่นการพนันจนทรัพย์สมบัติของพ่อแม่ยับย่อยหมด หนังสือยับเยินหมดทั้งเล่ม, ย่อยยับ ก็ว่า.
• ยั่วเย้า    ก. พูดหยอกล้อ, กระเซ้า.