เร่่ร่อน คือ

• เร่ร่อน

• เร่     ก. เที่ยวไปไม่ประจำเป็นตำแหน่งแห่งที่ (ใช้แก่การค้าย่อย หรือรับจ้างขนส่งซึ่งไม่ประจำที่) เช่น เร่ขายของ, เตร่, เดินไปเดินมาอย่างไม่มีจุดหมาย, เช่น
• ร่อ     ( กลอน ) ก. จ่อ, จด. ว. ใกล้.
• ร่อน     ก. อาการของสิ่งมีลักษณะแบนเลื่อนลอยไปหรือมาในอากาศ, ทำให้สิ่งแบน ๆ เคลื่อนไปในอากาศหรือบนผิวน้ำ เช่น ร่อนรูป ร่อนกระเบื้องไปบนผิวน้ำ;
• อน     อะนะ- เป็นคำปฏิเสธ แปลว่า ไม่, ไม่ใช่, ใช้ประกอบหน้าศัพท์บาลีและสันสกฤตที่ขึ้นต้นด้วยสระ เช่น อาทร = เอื้อเฟื้อ, อนาทร = ไม่เอื้อเฟื้อ. ( ดู อ ๒
• ผู้เร่ร่อน    คนจรจัด ผู้พเนจร
• ร่อนเร่    ก. เที่ยวเตร่ไปไม่เป็นกำหนดที่ทาง, เร่ร่อน หรือ เร่ร่าย ก็ว่า.
• เร่ร่อน    ก. อยู่หรือไปไม่เป็นตำแหน่งแห่งที่ เช่น พ่อแม่ตายก็ต้องเร่ร่อนหาที่พักพิงไปเรื่อย ๆ. ว. ที่อยู่ไม่เป็นตำแหน่งแห่งที่ เช่น คนเร่ร่อน, ร่อนเร่ ก็ว่า.
• คนเร่ร่อน    คนจรจัด คนพเนจร คนเร่รอน คนท่องเที่ยว คนหลักลอย
• ผู้รับเรือน    (กฎ) น. บุคคลที่เข้าทำสัญญาค้ำประกันผู้ค้ำประกันอีกชั้นหนึ่ง.
• ผู้ร่อนเร่    ผู้ท่อง เที่ยวไปมา
• หญิงเร่ร่อน    หญิงจรจัด เด็กหญิงที่ชอบเล่นซุกซนแบบเด็กชาย
• เด็กเร่ร่อน    เด็กจรจัด เด็กร่อนเร่ เด็กขอทาน เด็กข้างถนน เด็กไร้บ้าน
• ร่อนรับร่อนเร่    ว. เตร็ดเตร่ไปมา.
• การเร่ร่อน    การพเนจร การระเหระร่อน การไร้ที่อยู่อาศัย
• ชนเผ่าเร่ร่อน    คนร่อนเร่ พวกร่อนเร่