เลิกเย่อหยิ่ง คือ

• เลิกหยิ่งยโส

• เลิก     ก. ยกหรือเปิดสิ่งที่ปูลาดหรือคลุมอยู่เป็นต้น เช่น เลิกเสื่อ เลิกผ้าคลุม นอนไม่เรียบร้อย ผ้านุ่งเลิกสูงขึ้นไป; เพิกถอนสิ่งที่เคยปฏิบัติมา เช่น
• ลิ     ก. แตกบิ่นไปเล็กน้อย, อาการที่ของเป็นปุ่มเป็นแง่แตกบิ่นไปเล็กน้อย, เช่น พระกรรณพระพุทธรูปลิไปข้างหนึ่ง ขอบถ้วยลิไปนิดหนึ่ง.
• เย่อ     ก. เอามาด้วยแรงบังคับโดยการฉุดรั้งแย่งกัน, ใช้แรงฉุดรั้งดึงกันไปมา.
• เย่อหยิ่ง     ว. จองหองเกินฐานะ, แสดงอาการยโสโอ้อวด, ถือตัว, อวดดี.
• ย่อ     ก. ยอบลง เช่น ย่อตัว ย่อเข่า, ลดให้สั้นหรือเล็กลง เช่น ย่อความ ย่อส่วน; ทำให้ยุบเข้าไป, ทำให้จมลึกเข้าไป, เช่น ย่อเก็จ ย่อมุม.
• อห     อะหะ น. วัน, วันหนึ่ง, มักใช้เป็นส่วนท้ายของสมาสในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤต เช่น สัปดาห์ มาจาก ส. สปฺต + อห = ๗ วัน.
• หย     หะยะ- น. ม้า. ( ป. , ส. ).
• หยิ่ง     ว. จองหอง, อวดดี, ลำพอง, ถือตัว.
• ยิ่ง     ว. ถ้าอยู่ข้างหลัง หมายความว่า เป็นยอด, ที่สุด, เช่น งามยิ่ง ดียิ่ง, ถ้าอยู่ข้างหน้า ใช้ในเชิงเปรียบเทียบหมายความว่า เกิน, ล้ำ, เพิ่มขึ้น,
• ความเย่อหยิ่ง    ความทะนง ความจองหอง ความยโส ความถือดี ความทระนง ความอวดดื้อถือดี ทิฐิ การถือตัว ความทะนงตัว อหังการ
• หยิกเล็บ    ก. ใช้เล็บหัวแม่มือกดลงบนดินเหนียวหรือขี้ผึ้งเป็นต้นเพื่อทำเครื่องหมายไว้.
• หยอกเย้า    ก. สัพยอก, กระเซ้าเย้าแหย่, เย้าหยอก ก็ว่า.
• หยากเยื่อ    น. เศษสิ่งของที่ทิ้งแล้ว, มูลฝอย.
• ความเย่อหยิ่งถือดี    ความโอหัง
• การพูดหยอกเย้า    การล้อเล่น การเย้าแหย่