เศวาล คือ

• เสวาน
  น. สาหร่าย. (ส.; ป. เสวาล).

• ศวา     สะวา, สะวาน น. หมา. ( ส. ศฺวา, ศฺวานฺ).
• วา     ๑ น. มาตราวัดตามวิธีประเพณี เท่ากับ ๔ ศอก มีอัตราเท่ากับ ๒ เมตร, อักษรย่อว่า ว. ก. กิริยาที่กางแขนเหยียดตรงออกทั้ง ๒ ข้าง. ๒ น.
• วาล     วาน, วาละ- น. หาง; ขนสัตว์, ขนหางสัตว์. (บางทีเขียน พาล). ( ป. , ส. ).
• เศวดีภ    สะเหฺวดีบ น. ช้างเผือก. (ส. เศฺวเตภ).
• เศวต    สะเหฺวด, สะเหฺวดตะ- น. สีขาว. (ส.; ป. เสต).
• เศวต-    สะเหฺวด, สะเหฺวดตะ- น. สีขาว. (ส.; ป. เสต).
• เศวตร    สะเหฺวด (โบ) น. สีขาว. (ส. เศฺวตร ว่า โรคเรื้อนน้ำเต้า; ป. เสต).
• เศวติภ    สะเหฺวติบ, -ตีบ, -เตบ น. ช้างเผือก. (ส. เศฺวเตภ).
• เศวตีภ    สะเหฺวติบ, -ตีบ, -เตบ น. ช้างเผือก. (ส. เศฺวเตภ).
• เศวดงค์    สะเหฺวดง ว. มีตัวขาว. (ส. เศฺวต + องฺค).
• เศวตงค์    สะเหฺวตง ว. มีตัวขาว. (ส. เศฺวตางฺค).
• เศวตฉัตร    สะเหฺวดตะฉัด น. ฉัตรขาว ใช้เป็นเครื่องหมายแห่งความเป็นพระเจ้าแผ่นดินเป็นต้น. (ส. เศฺวตจฺฉตฺร ว่า ฉัตรขาว).
• เศวตัมพร    สะเหฺวตำพอน, -ตามพอน น. ชื่อนิกายในศาสนาเชนหรือเดียรถีย์นิครนถ์ซึ่งประพฤติตนเป็นผู้นุ่งห่มผ้าขาว, คู่กับ นิกายทิคัมพร. [ส. เศฺวต (ขาว) + อมฺพร (เครื่องนุ่งห่ม)].
• เศวเตภ    สะเหฺวติบ, -ตีบ, -เตบ น. ช้างเผือก. (ส. เศฺวเตภ).
• เศวตกุญชร    สะเหฺวดกุนชอน น. ช้างเผือก.